از مناسبات بينامتني تا مناسبات بينارسانه‎اي بررسي تطبيقي متن و رسانه

From Intertextual Relations to Intermediality Aspects

بينامتنيت و بينارسانه هر دو پديده‎هاي گفتماني هستند كه نظام‎هاي نشانه- معنايي را با آشنايي‎زدايي يا تعامل متن و رسانه، تحت‌تاثير قرار مي‎دهند. كاربست بينامتنيت از زمان ظهور آن تا به حال بيشتر در مورد ادبيات و خط تمايز آن تنها رمان‎هاي چندرسانه‎اي بوده‎ است اما در مورد هنرهاي گوناگون، به‌ويژه سينما، تياتر و فضاي سايبري، به‌نظر مي‎رسد به‌خوبي نتوانسته است - خصوصاً در حوزه نقد- وضعيت تراگفتماني تكنيكي و رسانه‎اي را توجيه كند تا اينكه بينارسانه در ادامه آن ارايه شده است. بينارسانه حكايت از تعامل خصوصيات مختلف رسانه‎هاي گوناگون در كنار يكديگر با حفظ همه ويژگي‌هاي نشانه‌اي آن‎ها و سپس تراموقعيتي دارد كه ويژگي هاي اوليه به حالت تعويق و تعليق درمي آيند. مهم‎ترين ويژگي اين تلاقي رسانه‎اي، استقرار يك ماده‎ و فرم بيان در كنار ماده‎ و فرم بياني ديگر است. هدف اين مقاله علاوه بر بررسي گفتمان بينارسانه‎اي، مطالعه نقش آن در نشانه‎-معناشناسي و هنر ‎است؛ به همين منظور پس از بازخواني بينامتنيت، مرزهاي تمايز متن و رسانه و جلوه‎هاي حاصل از تعامل رسانه‎ها، براي دستيابي به نظريه منسجمي در مورد بينارسانه مورد بررسي قرار مي‎گيرد.

Both intertextuality and intermediality are discursive phenomena that impact the semiotics by defamiliarization or interaction of the media and the text. Intertextuality function since its appearance could be seen only in the literature and its contrast was only with multi-media novel. In various arts, especially in the cinema, theatre and cyberspace, it seems that they could not achieve to prove the transdiscursive technical and media situation – particularly in the criticism area – until intermediality is discussed. The intermediality shows interaction of various characteristics between different mass media next to each other keeping all characteristics of its signs. It has then a transposition by which the primitive characteristics are suspended and differentiated. The most important aspect of this media conflux is to establish a material and a form of expression next to another material and form. The purpose of this research – besides studying intermediality discourse – is to consider its function in the semiotics and arts as well. That is why having the intertextuality reread, the borders between text and media and, finally, the effects produced by interaction of the media are regarded to gain a proper theory about intermediality.