دو شخصيت هم‌نام اصفهاني

Two Name Sake Isfahani Characters

اصفهان، دو شخصيت به نام جمال الدين دارد. يكي جمال الدين عبدالرزاق اصفهاني، سخنور توانا و بنام سده ششم كه نام و اشعارش بر همگان به ويژه پژوهندگان شعر ادب فارسي آشناست و در اين مقال ما را سر پرداختن به او نيست، و ديگري محمدبن علي بن منصور، معروف به جمال الدين اصفهاني، وزير نيكوكار عصر سلجوقي است كه او هم در سده ششم مي‌زيسته. و در قياس با جمال الدين عبدالرزاق اصفهاني گمنام تر و ناشناخته تر است. از قضا خاقاني شرواني، ديگر قصيده پرداز و سخنور سده ششم، با اين هر دو جمال‌الدين دوستي و ارتباط داشته. درباره آشنايي و نيز معارضات خاقاني با جمال الدين عبدالرزاق اصفهاني، در تذكره‌هاي ادبي، كتاب‌هاي تاريخ ادبيات و نقدهاي ادبي به تفصيل سخن رفته و ما از ذكر آن در مي‌گذريم. آنچه موضوع اصلي اين مقاله است، معرفي شخصيت، شرح احوال و نقد روزگار جمال‌الدين اصفهاني وزير و شرح مكارم و صفات اخلاقي او از زبان مورخان و نيز ذكر خير او در اشعار خاقاني شرواني است.

Isfahan has the two characters who their names are Jamaluddin. The one of them is Jamaluddin Abdorrazzagh Isfahani, the famous poet and singer in the sixth A.H. century, which we donʹt want to speak about him. Because he is very famous for Persian literature searcher and an other Jamaluddin is Mohammad b. Ali b. Mansoor, the righteous minister in the Saljoughid period. (the 6.th.century). This person, is the more unknown than Jamaluddin Abdorrazzagh Isfahani. Incidentally, Khaghani-e Shervani, the famous poet and singer in the 6.th century, makes friends with this two charactors. About the friendship between Khaghani and Jamaluddin and their oppositions, was spoken in the litteral critics and sources. The main matter of this article is characterization and description of minister Jamaluddin and his ethical features in historians sayings and Khaghaniʹs poem id Tohfatoleraghein masnavi.