«بررسي تاثير حكومت هاي مغول و تيموري برگسترده شدن انديشه هاي عرفاني»

A study of Mongol and Teymour Goverments’ Effects on Developmment of Mystical Thoughts

ادبيات، زاييده ي فكر و انديشه ي شاعراني ونويسندگان است كه درقالب نظم و نثر تبلور پيدا مي كند. آنچه كه فكر و انديشه ي آدمي را جهت دار مي كند وبه آن انگيزه و هدف مي دهد تا به موضوعي بينديشد، اوضاع سياسي، اجتماعي و فرهنگي جامعه است، زيرا فرد از جامعه جدا نيست، سختي ها و راحتي ها و فرهنگ حاكم بردوران در اهميت دادن يا بي توجهي به امري، نيازها و شادي ها را مشخص مي كند. اديب و شاعر نيز متاثر از چنين اوضاعي، فكر خود را هدايت مي كند. دوره ي مغول و تيموري از دوره هاي بسيارموثر درشكل گيري موضوعات ادبي اين دوره است. اوضاع داخلي حاكم برجامعه، فرهنگ مغول و آزادي ديني و اعتقادات خرافه پرستي مغولان، زمينه هاي مساعدي را براي گستردگي انديشه هاي عرفاني فراهم آورد. دراين مقاله سعي شده است با مطالعه و بررسي تاريخ دوره ي مغول، عوامل اصلي در توسعه ي تصوف و عرفان استخراج گردد.

The Literature is born in the thought of poets ,and it shows itself in the from of prose and poems. What directs the human’s thought and motivates him to think a bout a subject is the political’ social, and cultural condition of society because human is not separated from his society. Hardship, comfort, and dominant culture and happiness. A literary man or Poet, in flounced by such a condition ,leads his thought period of Monogl and Teymour is one of the most effective period in the formation of literary subjects of this era. The particular domineering condition of society, Mongol culture, religious freedom, and Mongol’s suppressions beliefs provided the helpful conditions to develop the mythical reflections. In this article it has been tried to study and investigate the Mongol period in order to identify (extract)the main reasons of mysticism development at that time.