ساخت افعال سبك بر ‌اساس زبان‌شناسي شناختي

A Cognitive Analysis of Light Verb Constructions in Pension

برخي مطالعات انجام‌شده درباره محمول‌هاي مركب بيانگر آن است كه افعال سبك از نظر معنايي، رنگ‌ باخته‌‌‌اند و فاقد توان معنايي كافي براي عهده‌دار شدن نقش محمول مستقل‌ هستند (Jespersen, 1965; Cattell, 1984; Grimshaw & Mester, 1988 ). در اين نوشته، ضمن پذيرش ناقص‌بودن محتواي معنايي افعال سبك، به اين موضوع مي‌پردازيم كه چنين ادعايي موجب ناديده گرفتن رابطه معنايي فعل سبك و فعل اصلي متناظر با آن شده است. ادعاي مقاله اين است كه افعال سبك به‌صورت كاملاً نظام‌مند در حفظ ويژگي‌هاي طرح‌واره نيروي محركه، با فعل اصلي متناظر مرتبط هستند؛ اما حوزه مفهومي كه در آن ساخت نيروي محركه اعمال مي‌شود، از حوزه فيزيكي به حوزه انتزاعي روان‌شناختي منتقل مي‌شود. درواقع، عقيده بر اين است كه با اينكه افعال سبك داراي معاني كاملاً قابل پيش‌بيني نيستند، سهم معنايي آن‌ها نظام‌مند و تاحدي شفاف است. مطالعه حاضر با تمركز بر دو فعل سبك «كردن» و «داشتن» سعي دارد در حد امكان اين نظام‌مندي را آشكار كند.

Some studies of complex predicates suggest that light verbs are bleached semantically and are unable to bear the role of an autonomous predicate (Jespersen, 1965; Cattell, 1984; Grimshaw & Mester, 1988). Although it is accepted that the semantic content of light verbs is deficient, we address the issue that such a claim ignores the semantic relation between light verbs and the corresponding main verbs. The claim in this paper is that light verbs preserve the force-dynamic schemata of the corresponding main verbs totally systematically but the concept area is transferred from physical to abstract-psychological domain. Indeed, it is claimed that, although light verbs do not have totally predictable meaning, their contribution to the meaning of the predicate is completely systematic and to some extent clear. The present study focuses on two light verbs “ KARDAN” ( to do) and “ DASHTAN” ( to have) to indicate somewhat this systematization.