اثر‌بخشي آموزش امنيت هيجاني بر تعارضات زناشويي زنان متاهل شهر اصفهان

چكيده هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي آموزش امنيت هيجاني بر تعارضات زناشويي زنان متاهل شهر اصفهان بود. اين پژوهش به روش شبه تجربي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل اجرا شد. جامعه آماري، شامل كليه زنان متاهل مراجعه كننده به يكي از فرهنگسراهاي شهر اصفهان با تجربه حداقل يكسال زندگي مشترك در سال 1389 بود. نمونه پژوهش 40 نفر از بانوان متاهل بودند كه از ميان داوطلبان ثبت نام كننده در طرح مذكور انتخاب (اين افراد نمرات بالاتري نسبت به ساير افراد در پرسشنامه تعارض زناشويي كسب كردند) و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه گمارش شدند. ابزار اندازه‌گيري مورد استفاده در پژوهش عبارت بود از پرسشنامه تعارض زناشويي با پنج حيطه: تفاوت ادراكي، تعاملات، قدرت/كنترل، عواطف/ نيازها و عوامل محيطي. گروه آزمايش در هشت جلسه 90 دقيقه‌اي به صورت يكبار در هفته، تحت آموزش گروهي امنيت هيجاني(متغير مستقل)قرار گرفتند. تجزيه و تحليل داده‌ها از طريق نرم‌افزار SPSS و روش آماري تحليل كواريانس انجام شد. نتايج نشان داد كه آموزش امنيت هيجاني بر تعارضات زناشويي زنان و نيز ابعاد آن در مرحله پس‌آزمون به صورت معناداري اثرگذار بود (05/0P < ). بنابراين، مي‌توان گفت آموزش امنيت هيجاني در جهت كاهش تعارضات زوجين موثر است.