بازسازي برهان تجربه ديني بر اساس ديدگاه پلنتينگا

Rebuilding of the Argument From Religious Experience From Plantingaʹʹs Point of View

پلنتينگا، بر مبناي معرفت‌شناسي اصلاح شده، باور به وجود خدا را از جمله باورهاي واقعاً پايه مي‌داند كه در توجيه و تضمين خود، به هيچ شاهد و دليلي متّكي نيست. ديويس معتقد است كه نظريه پلنتينگا در باب توجيه و تضمين باور به خدا،‌ هر چند عموماً‌ برهان تجربه ديني به شمار نيامده،‌ اما واقعاً چنين است. اين مقاله، با بررسي جوانب گوناگون ديدگاه پلنتينگا، مي‌كوشد با به دست دادن صورت‌بندي پيشنهادي براي برهان تجربه ديني بر اساس ديدگاه پلنتينگا، دشواري‌هاي ادعاي ديويس را نشان دهد. البته از آنچه پلنتينگا درباره حسّ خداشناختي مطرح كرده، مي‌توان در بحث تجربه ديني بهره برد و از آن براي تبيين وقوع دسته‌اي از اين تجربه‌ها سود برد. از نظر او، وقوع زمينه‌اي مناسب، به فعاليّت حسّ خداشناختي مي‌انجامد، كه وقوع تجربه باورساز را به همراه دارد و آن، باور به گزاره‌اي مربوط به خدا را نتيجه مي‌دهد.

According to his epistemological view called reformed epistemology, Alvin Plantinga counts belief in God as a properly basic belief which is based on no evidence for its justification and being warranted. Caroline Davis believes that though Plantingaʹs view on the justification warrant of belief in God is not generally considered an argument from religious experience, it actually is one. Examining various aspects of Plantingaʹs view, this paper tries to suggest a formulation of an argument from religious experience according to his view, and to indicate the difficulties of the Davisʹ claim, though what Plantinga says about sensus divinitatis (sense of divinity) can be used in religious experience debates and for explaining a group of these experiences. In Plantingaʹs view, proper conditions activate the sense of divinity which, in turn, brings about doxastic experience, and this yields a proposition pertaining to God