سماع و مولانا

Sama and Moulana

سماع نوعي بوجد آمدن در هنگام از خود بدرشدگي عارفان است، كه هويت آن را با مولانا مي‌شناسند. مولانا جلال‌الدين محمد بلخي، موسيقي و حقيقت نهفته در آن را دريافته، توانسته است بشنود كه از هر ذره صدايي برمي‌آيد و خدا را مي‌خواند و اين دريافت همواره او را از خود بي‌خود كرده و به سماعش واداشته است. در اين نوشتار پس از شرح نحوه سماع در زمان ابوسعيد ابوالخير و نيز زمان مولانا و بررسي ارتباط‌ها و تفاوت‌هاي آن دو، به كيفيت سماع در دوره مولانا پرداخته شده است.

Sama is a kind of trance like state of contemplative ecstasy befallen a mystic and it is identified with Moulana. Moulana Jalal al-Din Mohammad Balkhi has recognized music and understood its hidden reality. He was able to hear the sound rising from every particle calling God and this realization perpetually moved him to practicesama. In this articledescription of samaboth in Abu Said-e Abi al-khayr’sand Moulana’s time are given and then their connections and differences, and also the quality of sama in Moulana’s time are studied.