بررسي ميزان تراكم استخوان در دختران شهر كوار فارس

Evaluation of bone mineral density in urban girls of Kawar-Fars

زمينه: اساس ساختمان طبيعي استخوان در سال هاي كودكي و نوجواني شكل مي گيرد و اگر مشكلي در اين دوره به وجود آيد، شانس پوكي استخوان در بزرگسالي بيشتر خواهد بود. موثرترين عامل در شكل گيري استخوان، عوامل ژنتيكي مي-باشند كه در افراد هر ناحيه متفاوت است. هدف اين مطالعه ارزيابي تراكم معدني استخوان و عوامل موثر بر آن در دختران شهر كوار در استان فارس مي باشد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه 235 دختر سالم ساكن شهر كوار فارس كه در سن 18-9 سال بودند، شركت كردند. اندازه گيري BMC و BMD در مهره هاي كمر، گردن استخوان ران و كل بدن به روش DXA براي آنها انجام شد و صدك-هاي آنها بر اساس سن به‎وسيله نرم افزار LMS طراحي و رسم شد. يافته‌ها: بيشترين افزايش توده معدني و تراكم معدني استخوان در دختران 13-11 ساله ديده شد و صدك هاي سوم، بيست و پنجم، پنجاهم، هفتاد و پنجم و نود و هفتم طراحي شده براي BMC و BMD بر اساس سن نشان داد كه تراكم استخوان تا سن 15 سالگي با سرعت تقريباً ثابت رو به افزايش است و از آن پس سرعت افزايش آن كم شده و به آهستگي پيش مي رود. نتيجه گيري: مطالعه حاضر اولين مطالعه اي است كه به ارزيابي تراكم معدني استخوان در كودكان و نوجوانان ايراني پرداخته است. يافته‎هاي به دست آمده نشان داد كه در دختران كوار روند افزايش BMC از دختران ساير مناطق دنيا كمتر و روند افزايش BMD از آنها بيشتر است. مقايسه كلي بين نتايج اين مطالعه و نتايج مطالعات ديگر نشان داد كه ميزان مطلق BMC و BMD در دختران كوار از دختران هندي، لبناني و آسيايي هاي ساكن آمريكا كمتر مي باشد. همچنين با بررسي يافته هاي اين پژوهش نشان داده شد كه وزن و بلوغ بيشترين تاثير را بر ميزان تراكم استخوان در دختران شهر كوار مي گذارند. اين مطالعه مي تواند زمينه ساز پژوهش هاي ديگر در سلامت استخواني كودكان و نوجوانان باشد.

Background: Normal bone structure is formed in childhood and adolescence. Any problem of bone formation at these stages will lead to significant osteoporosis and its complications in adulthood. Genetic factors are the most important factors in skeletal development. This study aimed to evaluate the bone mineral density and itʹs interfering factors in Iranian girls of Kawar of Fars. Materials and Methods: In this cross sectional study 235 healthy girls of Kawar of Fars aged 9-18 years old participated and they underwent Dual-energy X-ray Absorptiometry (DXA) scanning of lumbar spine, femoral neck and total body. The LMS method was applied to calculate smoothed BMC, BMD and BMAD for age related centiles. Results: Maximum accretion of BMC and BMD was at ages of 11 to 13 and according to 3rd, 25th, 50th, 75th and 97th percentile, BMC and BMD of all sites were increasing with a rather fixed rate up to the age of 15 and then after it increased very slowly. Conclusion: This study is the first study for normative data of BMC and BMD of Iranian girls and showed that BMC accretion of these girls was slower, but BMD accretion was greater than the girls of the other parts of the world. Absolute amount of bone mineral content in Iranian girls was lower than Indian, Lebanese and Asian girls of USA. Also weight and puberty were the two most important factors efficacious on BMD of the Iranian girls (of Kawar). Further research to evaluate the evolution of bone mineral density in Iranian children and adolescents is needed to identify the reasons for the significant differences in bone density values between our Iranian population and their Asian counterparts.