بررسي تاثير آموزش بر رفتار خود مراقبتي و منافع و موانع انجام آن در بيماران مبتلا به نارسايي قلبي در شهر تهران

Effects of an educational program on self-care behaviors and its perceived benefits and barriers in patients with Heart Failure in Tehran

زمينه و هدف: بيماريهاي قلبي عروقي اولين عامل مرگ ومير در ايران شناخته شده كه مي‌تواند بار بهداشتي، اجتماعي و اقتصادي عظيمي را بر جامعه تحميل كند. خودمراقبتي، يكي از جنبه هاي مهم درمان دربيماران مبتلا به نارسايي قلبي است. لازم است كه آموزش خودمراقبتي غير دارويي، قسمتي از برنامه درماني روزانه اين بيماران در بيمارستانها و مراكز بهداشتي درماني باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير مداخله آموزشي بر رفتار خود مراقبتي و موانع و منافع انجام آن در بيماران مبتلا به نارسايي قلبي در شهر تهران انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه مداخله اي، تعداد 180 نمونه از بيماران مبتلا به نارسايي قلبي مراجعه كننده به بيمارستان قلب شهيد رجايي شهر تهران انتخاب شد كه در دو گروه آزمون(90n=)و شاهد(90n=) قرار گرفتند. بيماران مورد بررسي به مدت 1 ماه توسط يك گروه آموزشي تحت آموزش قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه و طي مصاحبه با بيماران قبل و بعد از مداخله جمع آوري گرديد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با بكار گيري آمار توصيفي و آزمون‌هاي كاي اسكوير، تي مستقل و زوج شده، آناليز واريانس و توكي تجزيه وتحليل شد. يافته ها: پس از مداخله ميزان انجام رفتارهاي خودمراقبتي (5/74%) و منافع درك شده انجام اين رفتارها(35/19%) در گروه مداخله بطور معني داري افزايش(001/0P < ) و موانع درك شده انجام اين رفتارها(76/27%) نيز بطور معني دار كاهش(001/0P < ) يافت. هيچ تغيير قابل توجهي در اين متغيرها در گروه شاهد مشاهده نشد. بحث و نتيجه گيري: مداخله براي ارتقا رفتارهاي خودمراقبتي در بيماران مبتلا به نارسايي قلبي ضروري است. برنامه آموزشي اجرا شده در مطالعه حاضر در بهبود رفتارهاي خودمراقبتي اين بيماران و مثبت نمودن درك آنها از منافع و موانع انجام اين رفتارها موثر واقع شده است. ارايه دهندگان مراقبتهاي بهداشتي و پرستاران مي توانند با بكارگيري چنين برنامه‌هاي آموزشي نقش بسيار موثرتري در بهبود رفتارهاي خودمراقبتي و نهايتاً كيفيت زندگي اين بيماران داشته باشند.

Backgrounds and Aim: Self-care behaviors are an important aspect of Heart Failure (HF), management, Educating self-care behaviors to HF patients have to be a part of routine management of HF in hospitals and health care Centers. The aim of this study was to determine the impact of an educational intervention on self-care behaviors and its perceived benefits and barriers in patients with HF in Tehran. Materials and Methods: This is was an interventional study. A Simple sampling was conducted on 180 outpatients (90 intervention group and 90 control group) with HF referring to Shaheed Rajaee Heart Hospital in Tehran to participate in this study. Before and 2 months after implementing the educational program through group discussion, face to face interview, educational movies and pamphlets, a self-prepared questionnaire was completed by the participants. Validity and reliability of the scales were approved. SPSS software was used for the purpose of data entry, manipulation, and analysis. Results: After implementing the educational program, patientsʹ self-care (74.5%) and perceived benefits (19.35%) were significantly increased (P < 0.0001) and their perceived barriers (27.76%) were significantly decreased (P < 0.0001). After intervention there was no significant difference in these variables in control group. Discussion and Conclusion: In order to design effective educational programs, healthcare professionals and nurses should better understand self-care behaviors in HF patients and their determinants and develop educational interventions. Promoting perceived benefits and barriers of these behaviors are priorities of the program. Healthcare professionals and nurses applying such educational programs can have a more effective role in promoting self-care behaviors and consequently quality of life of HF patients. Key words: Heart Failure, Self-care Behaviors, Education, Perceived Benefits, Perceived Barriers