بررسي تاثير دهانشويه كلرهگزيدين حاوي سديم پربورات بر ژنژويت ، پلاك و رنگ پذيري سطح دندان

Evaluation of the Effect of Chlorhexidine in Combination with Sodium Perborate on Gingivitis, Plaque and Tooth Surface Staining

مقدمه و هدف: كلرهگزيدين از گروه آنتي سپتيك ها بوده و از تشكيل پلاك و ژنژويت جلوگيري مي كند ، مهمترين عارضه جانبي كلرهگزيدين ايجاد تغيير در رنگ دندان است. هدف از اين مطالعه بررسي ميزان رنگ ايجاد شده در اثر استفاده از كلرهگزيدين و نقش سديم پربورات در كارآيي كلرهگزيدين از نظر رنگ زدايي ، ميزان كاهش پلاك و التهاب لثه بود. روش كار: در اين مطالعه كارآزمايي باليني40 بيمار (20 تا 30 سال) مراجعه كننده به بخش پريو دانشكده دندانپزشكي همدان كه التهاب لثه خفيف تا متوسط داشتند بطور تصادفي در دو گروه با طرح مطالعه موازي و دو سويه كور مورد بررسي قرار گرفتند. در شروع مطالعه بيماران تحت جرم گيري ، پاليش و صاف كردن سطح ريشه قرار گرفتند و بمدت دو هفته بطور روزانه مسواك زدند، پس از 2 هفته شاخص پلاك دنداني (Plaque Index; PI) ، شاخص لثه اي (Gingival Index; GI) و شاخص خونريزي از لثه (Bleeding Index; BI) تعيين گرديدند، در گروه كنترل دهانشويه كلرهگزيدين گلوكونات 2/0 درصد و در گروه آزمايش دهانشويه كلرهگزيدين گلوكونات 2/0 درصد حاوي سديم پربورات (محلول 2/0 درصد) مورد استفاده قرار گرفت. در طي اين مدت بيماران مسواك نزدند و پس از 14 روز شاخص هاي فوق و همچنين شاخص رنگ اندازه گيري گرديد. ميزان تغيير رنگ بزاق غير تحريكي بيمار بعد از مصرف دهانشويه كلر هگزيدين و دهانشويه تركيبي به صورت in – vitro توسط دستگاه اسپكتروفتومتري اندازه گيري شد. داده ها به كمك آزمون آماري t-test مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج: شاخصهاي PI و BI و GI در دو گروه تفاوت معني داري نداشتند، هرچند كه ميزان كاهش در PI و GI و BI در گروه آزمايش اندكي بيشتر بود. در بررسي شدت و وسعت رنگ در ناحيه تنه اي و لثه اي كاهش معني داري در گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل مشاهده شد(05/0P < ). نتيجه نهايي: كاربرد دهانشويه كلرهگزيدين حاوي سديم پربورات باعث كاهش قابل ملاحظه اي در شدت و وسعت رنگ پذيري دندان (stain) شده اما تاثيري بازدارنده بر خاصيت كاهش پلاك و التهاب لثه كلرهگزيدين ندارد.

Introduction & Objective: The present study evaluated staining as a result of the chlorhexidine use and the role of sodium perborate in removing stains; in addition, the amount of decreases in plaque and gingival inflammation and the role of sodium perborate in chlorhexidine efficacy in removing plaque and decreasing gingival inflammation were evaluated. Materials & Methods: In the present randomized clinical trial 40 patients (20-30 years old) referring to the Department of Periodontics, who had mild-to-moderate gingivitis were randomly divided into two groups with a parallel study design and were evaluated in a double-blind scheme. At baseline the patients underwent scaling, root planning and polishing procedures and brushed their teeth daily for two weeks. After two weeks, plaque indexes (PI), gingival indexes (GI) and bleeding indexes (BI) were determined and recorded. In the control group 0.2% chlorhexidine gluconate mouthwash and in the experimental group 0.2% chlorhexidine gluconate mouthwash containing 0.2% sodium perborate were used for 30 seconds. The subjects refrained from tooth brushing during this period. After 14 days the above-mentioned indexes were again determined and recorded, along with staining indexes.Also staining potential of mouthwash and chlorhexidine mouthwash containing sodium perborate was analysed with spectrophotometric devices. Data was analyzed by t-test. Results: There were no statistically significant differences in PI, BI and GI between the control and experimental groups, although there were more decreases in PI, GI and BI in the experimental group compared to the control group. Regarding the intensity of staining, there was a significant decrease in the intensity and extent of staining on tooth surfaces and gingivitis in the experimental group compared to the control group (P=0.001). Conclusion: The use of chlorhexidine mouthwash containing sodium perborate significantly decreases the amount and extent of stains but has no inhibitory effect on chlorhexidine potential to reduce plaque and gingivitis.