از تبريز تا پكن - بررسي مناسبات ايلخانان با خان بزرگ مغول

From Tabriz To Beijing A Survey On Ilkhanidsʹʹ-Qaān Relations

با فتح كامل ايران توسط هولاكو و واگذاري حكومت مناطق متصرفي از سوي خان بزرگ مغول به او ، حكومتي مغولي به نام ايلخانان در ايران تاسيس شد كه اگرچه از جهت نرري تاب دربار خان بزرگ در چين بود، اما در عمل چهره يك حاكميت مستقل را به نمايش گذاشت. با اين وجود و به رغم مسايلي مانند دوري مسافت ميان قلمرو دو حكومت؛ مجموعه اي از دلايل سياسي، نرامي، فرهنگي و اقتصادي موجب شد تا در چارچوب مناسبات دو طرف عصري مهم در تاريخ روابط ايران و چين شكل بگيرد. چنانكه حتي كاهش تدريجي وابستگي سياسي ايلخانان به خان بزرگ، آسيبي جدّي به تداوم ارتباط آنها در ديگر زمينه ه ا وارد نكر د. اين مناسبات حاصل مجموعه اي از زمينه ها و عوامل مختلف بود و در ضمن عرصه هاي گوناگوني را در بر مي گرفت. در مقاله حاضر كوشش شده است تا اين زمينه ها، عوامل و عرصه ها با استناد به مناب و تحقيقات از زواياي مختلف مورد بررسي قرار گيرد.

Following the capture of Iran by Hulegu and his appointment as ruler of Iran by Qubilai Qa?n, a Mongol state entitled Ilkhanid government has established along with other Mongol governments in western Asia. Although Ilkhanid government has been considered as a dependant power to great Khan theoretically, it was an independent sovereign practically. In spite of this and also far distance between these two Mongol realm, political, military, economic and cultural reasons led them toward a spread out relations between Iran and China. Consequently the Mongol dominations over Iran and China experienced a crucial period which comes from different backgrounds and elements. Present article is going to evaluate the various aspects of subject according to historical sources and researches.