متناقض نما در نمادهاي شعر انشوده المطر

اين جستار به متناقض نما در نمادهاي شعرِ انشوده المطر سروده بدر شاكر السياب و نيز به چگونگي ظهور و حضور معنا در آنها مي پردازد. در اين نمادها تا پايان شعر، مضامينِ متناقض نماي غم و شادي، ترسالي و خشكسالي و مرگ و زندگي متبلور مي شود. نامْ آوايِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِ باران نيز كه تصوير مركزي اين شعر را تشكيل مي دهد دستخوش چنين پارادوكسي است. تنش مستمر ميان اين نمادهاي متناقض نما در نهايت با بارشِ يكريزِ باران به زندگي و شادي مي انجامد.

This paper examines paradox in the symbols of the poem unsh?dat al-Matar (‘song of rain’), composed by Sh?kir al-Sayy?b. It also investigates how meaning is developed in these symbols. In the symbols in this poetry, paradoxical themes like happiness and grief, rain and drought, and life and death emerge. The onomatopoeia ‘rain’, which forms the central image of this poetry, has the same paradox. The constant tension between these paradoxes, with the steady drop of rain, culminates in life and joy.