تحليل ميزان سازگاري پارادايم توسعه نيوكلاسيك با آموزه هاي اسلام

The Analysis of the Level of Consistency between Neoclassic and Islamic Paradigms in Economic Development

انتخاب الگوي توسعه براي هر جامعه اي مبتني بر ملاحظات خاص آن جامعه مي باشد. هر كشوري بايد متناسب با مباني فكري، معرفتي و اخلاقي خود به تعريف توسعه بپردازد. از آنجايي كه بيش از سي سال از پيروزي انقلاب اسلامي ايران مي گذرد، به شدت ضرورت طراحي الگوي پيشرفت و توسعه براساس مباني بومي، اسلامي احساس مي شود. تحليل ميزان سازگاري الگوهاي رايج غربي با آموزه هاي اسلام مي تواند ما را در ارايه الگويي جامع ياري رساند. در بين مجموعه الگوهاي رايج توسعه، الگوي نيوكلاسيك از شهرت و گستردگي بيشتري برخوردار است، به طوري كه امروزه به عنوان يك پارادايم مطرح مي شود؛ لذا در پژوهش حاضر مباني پارادايم توسعه نيوكلاسيك و سپس ميزان سازگاري اين پارادايم با آموزه هاي اسلام تحليل مي گردد. در اين مقاله ابتدا پارادايم توسعه نيوكلاسيك تحليل مي شود. اين تحليل در سه بخش فروض ضمني، فروض صريح و سازوكارهاي توسعه انجام مي گيرد. پس از ارايه تحليل هاي فوق طبق پارادايم نيوكلاسيك، اين كار به طور متقارن با استفاده از آموزه هاي اسلام تكرار مي شود. روش تحقيق براي شناسايي الگوهاي فكري روش "اسنادي" و در قسمت تجزيه و تحليل روش "تحليل محتوا" است.نتايج حاصل از پژوهش نشان مي دهد كه در مجموع بين الگوي توسعه نيوكلاسيك و آموزه هاي اسلام سازگاري نيست

Each country would follow an economic paradigm which is constructed on ethical values and epistemological foundations. Taking lessons from existing vast amount of theoretical and empirical researches in neoclassic paradigm and taking views on consistency of it with Islamic doctrine can appear as a road map to catch Iran an economic development. In this paper, the consistency between Neoclassic and Islamic Paradigms in three fields - implicit assumptions, explicit assumptions, and development mechanisms- have been compared by the use of content analysis method. The results show that, against specific aspects, there is no basic consistency between Neoclassic and Islamic Paradigms