مراتب قرب الهي و الگوهاي خداجويان

Different Stages of “Nearness to God” and Exemplars of God-Seekers

اين مقاله حاصل قلمي‏شده درس اخلاق استاد علّامه مصباح و شرحي بر دعاي مناجات‏المريدين امام سجاد عليه‏السلام است. در فراز پاياني اين دعا، هدف برتر و نهايي انسان، كه فراتر از سعادت دنيوي و خوشي و لذت‏هاي اخروي است، قرب و رضوان الهي معرفي شده است. تقرب به خدا، به عنوان هدف برتر، داراي دو مرتبه است: مرتبه پايين تقرب به خداوند و بهره‏مندي از مقاماتي كه از لوازم تقرب به خدا به شمار مي‏آيند. در اين مرحله، انسان از نعمت‏هاي بهشتي بهره‏مند مي‏شود. در مرتبه عالي‏تر، هدف و غايت، تقرب و رضوان الهي است. اين مرحله، اوج شيدايي بنده واصل به معبود خويش است. در اين مرتبه، هيچ چيزي جز همنشيني و رضوان الهي براي بنده واصل مهم نيست.

The present article deals with the main ideas of one of professor ʹAllamah Misbahʹs moral lectures and contains a commentary on Imam Sajjadʹs Munajatal Muridin (whispered conversation of the devotee). The final part of this supplication defines nearness to God and divine good pleasure as manʹs ultimate aim which is higher and worthier than achieving worldly happiness and the felicity in the hereafter. Nearness to God a high aim which has two levels: a lower level which contributes to enjoying the privileges associated to nearness to God and in this stage man enjoys the blessings in Paradise; and a higher level in which man’s aim is attaining divine good pleasure; a state in which a servant’s fanatical devotion reaches its utmost through his or her union with his or her object of worship. In this stage, nothing is more important for a servant who attains such a union than being brought neigh to his or her object of worship and enjoying God’s good pleasure.