نتايج فانكشنال درمان جراحي شكستگي هاي راديوس و النا

Functional Outcome of Internal Fixation of Radial and Ulna Fracture

مقدمه: شكستگي هاي جابجا شده استخوان هاي ساعد (راديوس و النا) در بزرگسالان معمولاً توسط جا اندازي باز شكستگي و فيكساسيون داخلي درمان مي شوند. هدف اين مطالعه بررسي نتايج فانكشنال اين شكستگي ها بود. نتيجه گيري: ريداكشن اناتوميك و فيكساسيون داخلي روش استاندارد درمان شكستگي هاي با جابجايي هر دو استخوان راديوس و الناي ساعد در بالغين است. با در نظر گرفتن يافته ها به نظر مي رسد توجه بيشتر به انجام حركات ساعد به خصوص پرونيشن و تقويت عضلات ساعد بعد از عمل جراحي در بهبود فانكشنال بيمار به خصوص پرونيشن و قدرت Grip تاثير بسزايي داشته باشد. يافته ها: پرونيشن ساعد در مقايسه با سوپينيشن و در مقايسه با اندام سالم طرف مقابل كاهش يافته بود. دامنه حركات فلكشن و اكستنشن مچ و آرنج به سطح نرمال قبل از عمل برگشته بود. قدرت Grip در مقايسه با طرف مقابل كاهش پيدا كرده بود. در پرسشنامه (DASH) نتايج رضايتبخش بودند. مواد و روش ها: در اين مطالعه طي مدت پنج سال تعداد 52 بيمار كه توسط جا اندازي باز راديوس و النا و فيكساسيون داخلي توسط پلاكهاي Dynamic compression plate (DCP) شماره 5/3 درمان شده اند مورد بررسي قرار گرفته اند. بعد از جراحي اندام به مدت يك هفته بي حركت شده و سپس حركات اكتيو آرنج و مچ دست و سپس تقويت عضلات ساعد بعد از دو ماه شروع شده است. مدت پيگيري 18 ماه (23-11) بوده و بيماران از لحاظ دامنه حركات ساعد و مچ دست و قدرت گريپ گرفتن دست بررسي شدند. نتايج فانكشنال توسط پرسشنامه DASH بررسي شدند.

Background: Displaced fractures of radius and ulna bones in adults are usually treated with open reduction and internal fixation. The purpose of this research was to access functional outcome of these fractures. Materials and Methods: In this research 52 Patients who underwent ORIF with DCP 3.5 in past 5 years were investigated. Post-operation protocol was one week immobilization and then active elbow and forearm motion and then muscle strengthening after 2 months. The patients were followed for 18 months and were assessed clinically for forearm and wrist ROM & grip strength & functionally with DASH questionnaire. Findings: Pronation of the affected forearm by comparison with supination of unaffected forearm was reduced. Wrist and elbow flexion and extension were the same. Grip strength was reduced compared with unaffected limb. DASH questionnaire demonstrated high patient satisfaction. Conclusion: Anatomic reduction and internal fixation is the standard method for treatment of fractures by displacing radios and ulna in adults. According to results, it seems more intension to motions specially pronation and muscle strengthening foream after surgery will have affect on improving patients’ function specially pronation and Grip strength.