تاثير آموزش مبتني بر مدل ارتقا سلامت‌ پندر بر فعاليت فيزيكي در دانشجويان

The effect of health promotion model-based training on promoting students’ physical activity

زمينه: علي‌رغم فوايد بسيار زياد سبك زندگي فعال، كم‌تحركي به‌عنوان يكي از مشكلات بهداشتي مهم در دانشجويان مي‌باشد، پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير آموزش مبتني بر مدل ارتقا سلامت‌ پندر بر ارتقا فعاليت فيزيكي در دانشجويان انجام شده است. روش‌ها: پژوهش حاضر، مطالعه قبل و بعد شاهددار تصادفي است كه در آن 90 دانشجوي پسر دانشگاه آزاد زرنديه به‌صورت تصادفي، انتخاب و در دو گروه آزمون و شاهد (45 نفر) تخصيص يافتند. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه‌اي تنظيم‌شده بر اساس مدل ارتقا سلامت پندر در زمينه فعاليت فيزيكي بود. بر اساس اطلاعات به‌دست‌آمده از پيش‌آزمون، برنامه آموزشي براي گروه آزمون اجرا گرديد. 2 ماه پس از مداخله آموزشي، اطلاعات با استفاده از همان پرسشنامه اوليه، در دو گروه آزمون و شاهد، جمع‌آوري و داده‌ها با SPSS 16 تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد قبل از مداخله آموزشي، 5/67 درصد از دانشجويان از نظر فعاليت فيزيكي در سطح خطرزا و ضعيف قرار داشتند. همچنين بين ميانگين نمره مربوط به متغيرهاي اجزاي مدل ارتقا سلامت (منافع و موانع درك‌شده، خودكارآمدي و تاثير گذارنده‌هاي بين فردي) در دو گروه آزمون و شاهد در خصوص انجام فعاليت فيزيكي قبل و بعد از مداخله آموزشي، اختلاف معناداري وجود داشت (05/0P < ) و گروه آزمون نسبت به گروه شاهد، عملكرد بهتري در خصوص انجام فعاليت فيزيكي در 2 ماه بعد از پايان برنامه آموزشي داشت. نتيجه‌گيري: برنامه آموزشي طراحي‌شده بر اساس مدل ارتقا سلامت در بهبود فعاليت فيزيكي دانشجويان موثر است.

Background: In spite of many clear benefits of an active life style, lack of physical activity is considered to be a significant health problem in the college population. The purpose of this study was to determine the effect of Health Promotion Model-based Training on promoting physical activity of the students. Methods: This study is a randomized controlled trial one, in which 90 male students of Islamic Azad University of Zarandieh were selected utilizing random sampling and were randomly divided into two equal experimental and control groups (45 in each). Data was collected using a questionnaire based on Health Promotion Model about physical activity. According to the data obtained from pre-test, a training program was designed and performed in the experimental group. 2 months after training intervention data was collected using the same questionnaire. Data was analyzed using SPSS 16. Results: The findings showed that 67.5% of university students had risky and weakly physical activity status, before training intervention. Also the mean scores of HPM Model variable, i.e. benefit and barriers perceived, self efficacy and interpersonal influences, were significantly increased in the experimental group compared to those of control ones after intervention, and after 2 month, physical activity rate improved significantly among the experimental group, compared to those of control ones (p < 0.05) . Conclusion: HPM based training programs are effective in improving students’ physical activities.