معرفي كاربرد فشار هواي مثبت مداوم (CPAP) در درمان پرخيشومي: ارايه گزارش مورد

Introducing the application of continuous positive airway pressure in treatment of hypernasality: a case report

مقدمه: دكتر David Kuehn در سال 1991 از فشار هواي مثبت مداوم (Continuous positive air pressure يا CPAP) براي درمان بيماران با پرخيشومي خفيف و گپ كمتر از mm 2 استفاده كرد. هدف از اين مطالعه موردي ارايه نتايج درمان CPAP بر روي يك بيمار فارسي زبان با پرخيشومي خفيف بود. مواد و روش‌ها: بيمار يك نوجوان 12 ساله بود. شكايت عمده خانواده از گفتار نامفهوم و پرخيشومي او بود كه بعد از جراحي لوزه سوم بدتر شده بود. بيمار 2 ماه گفتاردرماني مستقيم را بدون هيچ گونه نتيجه‌اي دريافت كرده بود. بعد از معاينه توسط آسيب‌شناس گفتار و زبان، انجام آندوسكوپي ضروري تشخيص داده شد. مشاهده آندوسكوپي بيمار نشان داد كه گپ موجود در دريچه كامي- حلقي (Velopharyngeal يا VP) كمتر از mm 2 مي‌باشد و حركت نرمكام و ديواره‌هاي طرفي حلق به نسبت خوب و بر اساس ارزيابي ادراكي گفتار پرخيشومي خفيف بود. با توجه به مشخصه‌هاي گفتاري و آناتوميكي، درمان با استفاده از CPAP بهترين روش درماني تشخيص داده شد. بيمار 8 هفته درمان CPAP را مطابق با برنامه تعيين شده دريافت كرد. يافته‌ها: در آندوسكوپي بعد از درمان هيچ گونه گپي مشاهده نشد و گفتار پرخيشومي و نامفهوم بيمار به طور كامل درمان شده بود. نتيجه‎گيري: اگر يادگيري نامناسب يك علت اصلي در گفتار پرخيشومي تصور شود، اين فرضيه كاملاً معقول است كه بازخورد اطلاعات به فرد بيمار تاثير به سزايي در درمان مشكل وي خواهد داشت. CPAP نيروي محرك قوي را براي تنظيم فشار هوا در مسير صوتي ايجاد مي‌كند. اين نيرو يك تعامل مستقيم با فشار مثبت توليد شده به وسيله مكانسيم تنفسي در طي گفتار دارد. يافته‌هاي پژوهشي نشان داده است كه درمان CPAP به بهتر بسته شدن دريچه VP در گفتار پيوسته كمك مي‌كند كه اين عمل به دليل تقويت عضلات دريچه VP اتفاق مي‌افتد. كليد واژه‌ها: فشار هواي مثبت مداوم، پرخيشومي، گزارش مورد

Introduction: In 1991, Dr. David kuehn employed Continuous Positive Air Pressure (CPAP) in treating patients with mild hypernasality whose velopharyngeal gap was less than 2 mm. The purpose of this case report was to represent the results of CPAP therapy on a Persian-speaking patient with minor hyper nasality. Materials and Methods: The patient was a 12-year-old male adolescent for whom the main complaint of his family was an indistinct speech and hypernasality which has been aggravated after tonsillectomy. The patient had also received 2 months speech therapy without any noticeable improvement. Having been examined by a speech-language therapist, conducting an endoscopy evaluation was considered to be necessary for the patient. The examination of the patient’s endoscopic images showed that the velopharyngeal gap was less than 2 mm. Movement of the velum and lateral pharyngeal walls seemed to be fairly appropriate and hypernasality was observed to be minor and stable. With respect to his speech and anatomical characteristics, CPAP was decided to be the best treatment option. The patient received 8 weeks of treatment completely according to a prescribed program. Results: Post-treatment endoscopic examination showed no signs of a gap and the patient’s indistinct and hypernasal speech was completely treated. Conclusion: If inappropriate learning is the fundamental cause of hypernasality, it is reasonable to assume that some form of information feedback to the individual may influence the treatment of the problem. CPAP can provide a powerful stimulating potential for the adjustment of air pressure in the vocal tract because it has a direct interaction with the positive pressure produced by the respiratory mechanism during speech. Research findings have indicated that during CPAP therapy individuals may achieve better closure of the velopharyngealport in continuous speech due to the training of the velopharyngeal muscles. Keywords: Continuous positive air pressure, Hypernasality, Case report