بررسي تاثير حيات بنگاه‌هاي جديدالورود كوچك و متوسط در تغييرات اشتغال: تجاربي از صنعت نساجي ايران طي دوره 84- 1375

The Life Cycle of New SMEs Firms and their Role in Job Turnover: Experiences of Textile Industry in the 1995-2005

اگرچه شروع فعاليت هر بنگاه جديد، موجبات اشتغال تعدادي از نيروي انساني را درپي دارد، اما، تنها ايجاد بنگاه بيانگر اشتغال‌زايي و الزاماً گامي در‌ راستاي حل معضل بيكاري نيست. بلكه، دوره‌ي حيات قابل قبول بنگاه‌ها عامل اساسي در ايجاد اشتغال اثرگذار توسط آنها محسوب مي‌شود. از اين‌رو، هدف اصلي اين پژوهش بررسي نقش دوره‌ي حيات بنگاه‌هاي جديدالورود در تغييرات اشتغال ايجاد شده توسط آنها مي‌باشد. به‌اين منظور، بررسي كليه‌ي بنگاه‌هاي جديدالورود صنعت نساجي (ده‌نفركاركن و‌ بيش‌تر) طي سال‌هاي 84-1375 مدنظر قرارگرفته و به‌عبارتي تمام بنگاه‌هاي جديدالورود اين صنعت به‌عنوان جامعه‌ي آماري تحليل شده است. در اين مطالعه براي تعيين دوره‌ي حيات، از الگوي شكست نسبي، تعيين تغييرات خالص اشتغال بنگاه‌ها و مقايسه‌ي آنها استفاده شده و نتايج به‌دست‌آمده نيز بيانگر آن است كه بنگاه‌هاي كوچك و ‌متوسط تنها زماني مي‌توانند به‌عنوان ايجادكنندگان اصلي شغل تلقي شوندكه بتوانند در سه سال ابتدايي ورود به بازار به حيات اقتصادي خود ادامه دهند. اين يافته بدان معني است كه حمايت از بنگاه‌هاي كوچك و متوسط براي تداوم حيات مهم‌تر از حمايت براي ايجاد اشتغال مي‌باشد.