بررسي پاسخ و سازگاري اينترلوكين-15 به تمرينات مقاومتي در مردان جوان غير ورزشكار

شواهد علمي نشان مي دهد اينترلوكين-15 نقش مهمي در هيپرتروفي عضلاني داشته و به عنوان عامل رشد و هيپرتروفي عضلات اسكلتي معرفي شده است. هدف اين پژوهش بررسي پاسخ و سازگاري اينترلوكين-15 به تمرينات مقاومتي در مردان جوان غير ورزشكار بود. بدين منظور 20 دانشجوي پسر سالم غير ورزشكار از بين دانشجويان دانشگاه سيستان و بلوچستان به طور تصادفي انتخاب و در دو گروه تجربي (12 نفر، با وزن 71/10±2/65 كيلوگرم) و كنترل (8 نفر، با وزن 4/11±8/59 كيلوگرم) قرار گرفتند. گروه تجربي برنامه تمرين مقاومتي را به مدت 8 هفته و 3 مرتبه در هر هفته، شامل 8 حركت، هر حركت 3 ست، 10 تكرار با شدت 70 درصد يك تكرار بيشينه(1RM) انجام دادند. اولين نمونه خوني قبل از تمرين پس از 12 ساعت ناشتايي از آزمودني هاي پژوهش جمع آوري شد. به منظور ارزيابي پاسخ، دومين و سومين نمونه هاي خوني، بلافاصله و يك ساعت پس از اتمام اولين جلسه تمرين مقاومتي با شدت70 درصد يك تكرار بيشينه جمع آوري گرديد. آخرين نمونه خوني نيز پس از 8 هفته تمرين به منظور ارزيابي سازگاري تمرين از هر دو گروه با شرايط مشابه گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون كولموگراف- اسميرنف، t وابسته و مستقل، آنوا با اندازه گيري مكرر و آزمون تعقيبي LSD تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد پاسخ حاد و تاخيري IL-15 نسبت به تمرينات مقاومتي در گروه تجربي در مقايسه با گروه كنترل تفاوت معني داري نداشت(05/0p?). همچنين در انتهاي پژوهش سازگاري اين سايتوكين نسبت به تمرينات مقاومتي در گروه تجربي در مقايسه با گروه كنترل تفاوت معني داري ايجاد نكرد(05/0p? ). اما پس از 8 هفته تمرين مقاومتي ميانگين قدرت گروه تجربي نسبت به گروه كنترل افزايش معني داري پيدا كرد(05/0p?)، كه علت اين افزايش احتمالاً مربوط به سازگاري هاي بيوشيميايي و سيستم عصبي عضلاني بوده و ارتباطي با تغييرات سطوح پلاسمايي IL-15 نداشته است.