تاثير واسطه اي خودكارامدي ورزشي بر رابطه بين كمال گرايي و اضطراب رقابتي

Mediation Effect of Sport Self-Efficacy on the Relationship between Perfectionism and Competitive Anxiety

هدف اصلي اين پژوهش، مطالعه تاثير واسطه اي خودكارامدي ورزشي بر رابطه بين ابعاد كمال گرايي و اضطراب رقابتي در نمونه اي از ورزشكاران ايراني بود. 233 ورزشكار (145 پسر و 88 دختر) در رشته هاي مختلف ورزشي به صورت داوطلب در اين پژوهش شركت كردند. از ورزشكاران خواسته شد مقياس كمال گرايي رقابتي (CPS)، پرسشنامه چندبعدي اضطراب رقابتي (MCAQ) و مقياس خودكارامدي ورزشي (SSES) را تكميل كنند. نتايج نشان داد كه تلاش براي كامل بودن (كمال گرايي مثبت) با اضطراب شناختي و بدني ورزشكاران همبستگي منفي و با اعتماد به خود آنها همبستگي مثبت دارد. واكنش منفي به ناكامل بودن (كمال گرايي منفي)، برعكس با اضطراب شناختي و بدني ورزشكاران همبستگي مثبت و با اعتماد به خود آنها همبستگي منفي داشت. تحليل اين نتايج نشان داد كه خودكارامدي ورزشي بر رابطه بين ابعاد مثبت و منفي كمال گرايي با اضطراب رقابتي تاثير واسطه اي دارد.

The main aim of the present study was to examine the mediation effect of sport self-efficacy on the relationship between dimensions of perfectionism and competitive anxiety in a sample of Iranian athletes. 233 volunteer athletes (145 boys, 88 girls) from different sport fields participated in this study. All participants were required to complete the Competitive Perfectionism Scale (CPS), the Multidimensional Competitive Anxiety Questionnaire (MCAQ) and the Sport Self – Efficacy Scale (SSES). The results revealed that striving for perfection (positive perfectionism) was negatively associated with cognitive and somatic anxiety, and positively associated with self – confidence. The results also revealed that negative reaction to imperfection (negative perfectionism) was positively associated with cognitive and somatic anxiety, and negatively associated with self – confidence. Analysis of the data revealed that sport self – efficacy mediated the relationship between positive and negative dimensions of perfectionism and competitive anxiety.