اثر دستورالعمل كانون توجه بيروني حين تمرين راه رفتن بر شا خص هاي كينماتيكي گام برداري زنان سالمند

The Effect of External Focus of Attention Instruction during Walking Training on Old Women s Gait Kinematic Parameters

هدف از تحقيق حاضر، بررسي اثر دستورالعمل كانون توجه بيروني حين تمرين راه رفتن بر برخي شاخص هاي كينماتيكي گام برداري شامل طول گام (فاصله بين دو نقطه تماس پاشنه يك پا با زمين)، سرعت و درصد تغييرپذيري سرعت گام برداري، آهنگ گام و درصد زمان اتكاي دوگانه در زنان سالمند بود. به اين منظور 6 زن سالمند واجد شرايط (ميانگين سني 4 ± 8/69 سال) انتخاب و به طور تصادفي ساده به دو گروه 8 نفره تجربي و كنترل تقسيم شدند. طرح تحقيق، به شكل پيش آزمون و پس-آزمون با گروه كنترل بود. گروه تجربي در حين اجراي تكليف راه رفتن در يك مسير مشخص، تكليف ثانويه ذهني آساني را شامل مرور ذهني رشته اي از اعداد تصادفي انجام مي دادند و در پايان مسير، اعداد را به صورت كلامي فراخواني مي كردند. گروه كنترل، تمرينات مشابه را بدون انجام تكليف ثانويه انجام دادند. تمرينات به مدت 12 هفته و 3 جلسه در هفته انجام گرفت. براي مقايسه‌ اختلاف ميانگين نمره هاي دو گروه تجربي و كنترل از روش آماري تي مستقل و براي مقايسه هاي درون گروهي از تي همبسته استفاده شد. تحليل هاي درون گروهي نشان داد بين ميانگين نمره هاي پيش آزمون و پس آزمون گروه كنترل در طول گام، سرعت، درصد تغييرپذيري سرعت، آهنگ گام و درصد زمان اتكاي دوگانه، تفاوت معني داري وجود ندارد (05/0 P > ). اما در مورد گروه تجربي اين تفاوت در متغيرهاي طول گام، سرعت و تغييرپذيري سرعت گام برداري معني دار بود (05/0 P < ). تحليل هاي بين گروهي نيز نشان داد بين ميانگين نمره هاي پس آزمون دو گروه در متغيرهاي طول گام، سرعت، تغييرپذيري سرعت گام برداري تفاوت معني داري وجود دارد (05/0 P < )، اما اين تفاوت در متغيرهاي آهنگ و درصد زمان اتكاي دوگانه بين گروه ها ديده نشد (05/0 P > ). نتيجه اينكه ارايه‌ دستورالعمل توجه بيروني حين تمرين راه رفتن بر برخي شاخص هاي كينماتيكي گام برداري سالمندان زن اثرگذار بود. احتمالاً اين برنامه مداخله اي از طريق تاثير بر فرايندهاي توجهي درگير در گام برداري اثر سودمندي بر الگوي گام برداري اين آزمودني ها داشته است.

The aim of this study was to assess the effect of external focus of attention instruction during walking training on old women’s gait kinematic parameters including stride length, velocity, variability of velocity, cadence and double support percent. For this purpose, 16 old women (mean age 69.8+4 years) were selected and randomly assigned to experimental and control groups (each group 8 subjects). Pretest, posttest, control group design was used in this study. The experimental group preformed an easy secondary task including rehearsing random strings of digits during walking on a certain pathway; they had to verbally recall these strings at the end of the pathway. The control group performed the same procedure without the secondary task. The groups trained for 12 weeks and 3 sessions per week. Paired t test was used to compare the difference in the mean scores before (pretest) and after (posttest) intervention in each group. Independent t test was also used to evaluate the differences in means between experimental and control groups. The results showed no significant differences between pretest and posttest mean scores of stride length, velocity, variability of velocity, cadence and double support percent in control group (P > 0.05), but the differences between pretest and posttest mean scores of stride length, velocity, variability of velocity for experimental group were significant (P < 0.05). The results also showed significant differences in posttest mean scores of stride length, velocity, variability of velocity of gait between the two groups (P < 0.05), but not in cadence and double support percent (P > 0.05). It can be concluded that external attention instruction during walking training can influence some gait kinematic parameters of old women. It seems that the intervention used in this study could effectively influence old women’s gait pattern through modifying attention process.