نگاهي به قصيده پردازي علي موسوي گرمارودي

Looking to the writing of odes of Ali Mousavi Garmaroudi

در اين مقاله قصايد علي موسوي گرمارودي، شاعر نوپرداز قصيده گو از جنبه هاي مختلف: محتوا، ساختار، زبان، بلاغت و همچنين تاثير پذيري از شاعران گذشته مورد نقد و تحليل قرار گرفته است. استادي و مهارت شاعر در رعايت اصول و قواعد اين قالب كهن و همچنين نمودهاي مختلف تاثير پذيري از شاعران گذشته بيانگر آن است كه گرمارودي سخت دلبسته به شعر و ادب كلاسيك فارسي است و با تمام ضوابط و اصول آن آشناست و بخوبي ميتواند از تنگناها و مضايق آن سربلند بيرون آيد. او به مناسبت اين قالب كهنه از زبان فاخر خراساني بهره ميگيرد و معمولا قصايدش مانند قدما چهار بخشي است. ازميان صنايع بديعي بيشتر از حسن تخلص، انواع ايهام، انواع جناس و از شگردهاي بياني بيشتر از تشخيص بهره گرفته است.

In this essay investigated the odes of Ali Mousavi Gramoudi,the pioneer writer of odes in different aspects such as: context, structure, language, eloquence and also effectiveness of another poems. His skill in observing structures and Grammatiks in old cast and also different appearances of effectiveness of the past poems, shows not only he knows by his Sepid poem between his readers and poem of Persian and is aware of all of itʹs structures and orders and can conquer all of its problems. Because of this old cast he profit of the suitable language of Khorasani, and his odes look like the past poems are 4 parts. Between the new industries, he used more of pseudonym, different kind of word play, different kind of homonym and between expression methods, he profited more from recognition.