دونز اسكوتوس و مساله تشخص

Dunsccuts and the problem of Individuation

دونزاسكوتوس]1[ الهي‌دان و فيلسوف قرن سيزدهم و چهاردهم ميلادي اهل اسكاتلند با الهام از سخنان ابن‌سينا و برداشت خاصي از آن و با قول به تشكيك در وحدت، مراتبي از آن را در اشيا مورد توجه قرار داد و طبعيت لابشرط را به وحدت كمتر و شي متشخص را به وحدت بالعدد توصيف كرد، اين نظريه كه به نظريه «صور متمايز» مشهور است، مناط تشخص را در هويات خارجي تبيين مي‌كند و آن را نهايتاً در مفهوم «هذاييت» متحقق مي‌داند. نوشته حاضر ضمن بررسي تطبيقي مبادي دونز اسكوتوس باآرا ابن‌سينا، نظريه اسكوتوس را مورد انتقاد قرار مي‌دهد.

Duns Scouts the famous theologian of thirteen century under the influence of Avecina’s doctorine of “Nature” on the basis of hierarchy of the unity presents a hypothesis and describes the unconditioned nature as minor unity and individual entities as numerical unity. As an celeberating hypothesis of“distinct forms” it accounts with the haeccity as the criterion of individuality of external entities. Mutual examination of the fundamental principlse of both philosophers; this article explains the deficiencies of Scotus’s approach.