نقد فمينيستي بر غزل سيمين بهبهاني

A Feminist Critical Approach to the Sonnets of Simin Behbahani

فمينيسم جنبشي اجتماعي بود كه مانند ديگر حرك تهاي پيشرو و تاثير گذار در غرب، ابتدا در ادبيات و هنر شكل گرفت و سپس از طريق آثار ادبي و هنري وارد حوزه ي مسايل سياسي و اجتماعي شد. از اين رو زن محوري به عنوان يكي از موضوعات جدّي شعر معاصر به مقوله اي قابل بحث و بررسي تبديل گرديد. در اين ميان غزل سرايي چون سيمين بهبهاني با ظهور خويش به يكباره سرنوشت زن حاضر در غزل امروز را به گونه اي ديگر رقم زد و به تصوير گري از زني مشغول شد كه تا پيش از اين در غزل فارسي مسبوق به سابقه نبود. بزرگترين هنر سيمين در غزل، گذاشتن زبان در دهان زني است كه تا پيش از اين چون گنگ خواب ديده، قدرت سخن گفتن نداشت. به همين مناسبت نگارنده بر آن شد تا براي اشاره روشن تر به اين مقوله در شعر معاصر، به بررسي غزلي چند از اين شاعر اهتمام ورزد.

Feminism has been a social movement that, like other developing schools in the West, first took shape in arts and literature, and it then contributed to the social and political issues through literary works. Therefore the concentration on the role of women has turned into one of the most serious subjects in the contemporary poetry. Within this context a sonneteer like Simin Behbahani emerged in the contemporary literature and changed the attitude of the society towards women, and depicted women in a way that it had never been noticed in the preceding Persian sonnets. The most important works Behbahani has done is that she has presented women in a way that they would talk for themselves and gain the power of expression. Thus an attempt is made in this article by the author to analyze few important sonnets of the above-mentioned poet in order to display women’s role in the social life.