شيوع اختلال يادگيري رياضي در دوره ابتدايي

Prevalence of Mathematics Learning Disorder in Elementary Schools

پژوهش حاضر با هدف تعيين ميزان شيوع اختلال يادگيري رياضي در دانش آموزان دوره ابتدايي استان قم در سال تحصيلي 1386–1385 انجام شد. بدين منظور 3282 دانش آموز پايه‌هاي سوم، چهارم و پنجم ابتدايي مناطق هفت گانه آموزشي استان به روش نمونه‌برداري سهميه‏اي انتخاب شدند و به آزمون‏هاي تشخيصي اختلال رياضي (ملك پور، 1373؛ فرامرزي، 1375) پاسخ دادند. وضعيت بينايي و شنوايي دانش آموزان بر مبناي پرونده سلامت آنها بررسي و ماتريس‏هاي پيشرونده ريون (ريون، 1956 نقل از ازخوش، 1379) در مورد دانش آموزاني كه نمره پايين‌تر از نقطه برش گرفته بودند، اجرا شد و بر اين اساس دانش‌آموزان با نمره هوش پايين‏تر از هنجار يا داراي مشكل بينايي يا شنوايي از نمونه حذف شدند. يافته‏هاي پژوهش نشان دادند كه شيوع اختلال يادگيري رياضي در نمونه پژوهش با ميزان شيوع گزارش شده در DSM-IV-TR تفاوت معنادار داشت و ميزان شيوع آن در استان قم بالاتر از ملاك مورد نظر بود. ميزان شيوع اختلال برحسب جنس تفاوت معنادار نداشت اما شيوع آن در مناطق مختلف آموزشي متفاوت بود: منطقه 4 با نواحي 1، 2، 3 و 6 تفاوت معنادار نشان داد و منطقه 1 با 6 متفاوت بود. استلزام‌هاي حاصل از نتايج پژوهش در رابطه با پيشگيري، ارزيابي و تشخيص اختلال و مداخله‌گري مورد بحث قرار گرفتند.

The prevalence rate of mathematics learning disorder among elementary students of Qom province in the academic year of 2006-2007 was studied. 3282 third, fourth and fifth graders, selected by partial sampling method from 7 educational districts, responded to the Mathematics Learning Disorder Diagnostic Tests (Malekpour, 1994; Faramarzi, 1996). The visual and auditory status of the students were also checked by referring to their health status files. Raven Progressive Matrices (Raven, 1965) was also used for students with scores lower than the cut off point. Students with lower than normal intelligence scores and visual or auditory impairments were omitted from the sample. Results showed the prevalence rate of 2.92% which was significantly higher than the prevalence rate of mathematics learning disorder reported in DSM-IV-TR. No significant gender differences were observed but the prevalence rate of the disorder in district four differed significantly with districts one, two, three and six and districts one and six also showed significant difference. The implications of these findings regarding prevention, appraisal and diagnosis of the disorder, and intervention were discussed.