بررسي ارتباط بين مذهب، سلامت معنوي، اميد و كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به سرطان

A survey on relationship between religion, spiritual wellbeing, hope and quality of life in

مقدمه: بررسي عوامل مرتبط با كيفيت زندگي بيماران سرطاني مي‌تواند يك نقطه مهم در ارزيابي اثربخشي درمان و روند بيماري در اين بيماران باشد. مفاهيم اميد، سلامت معنوي، مذهب و كيفيت زندگي حوزه هاي معني‌دار و مرتبط براي بيماران و پرستاران هستند، اما مطالعات كمي ارتباط بين اين مفاهيم را در بيماران مبتلا به سرطان معلوم ساخته است. هدف: تعيين ارتباط بين مذهب، معنويت و اميد با كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به سرطان مراجعه كننده به بيمارستان اميد شهرستان اروميه در سال 1388 روش: در اين مطالعه توصيفي همبستگي، 164 بيمار مبتلا به سرطان به روش نمونه‌گيري مبتني بر هدف انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسشنامه كيفيت زندگي EORTC QOL- C30، پرسشنامه سلامت معنوي اليسون و پالوتزين (Ellison & Paloutzain)، ايندكس مذهب دانشگاه دوك (Duke University Religion Index)، و شاخص اميد هرث (Herth Hope Index) بود. داده ها با استفاده از آزمونهاي توصيفي، ضريب همبستگي پيرسون و آناليز رگرسيون چند متغيره در نرم افزار SPSS نسخه 16 در سطح معني داري 0.05 تجزيه و تحليل شد. يافته ها: سلامت معنوي (r=0.23,p=0.01) و اميد (r=0.23, p=0.01) با مقياس عملكردي كيفيت زندگي ارتباط مثبت معني دار داشتند. سلامت معنوي (r=0.34,p < 0.01) و اميد (r= 0.46,p < 0.01) با كيفيت زندگي كلي نيز ارتباط مثبت معني داري داشتند. بين اعمال مذهبي و كيفيت زندگي كلي (r=0.18,p < 0.05) ارتباط معني دار وجود داشت. همچنين اميد و عقايد مذهبي 8/25 درصد تغييرات كيفيت زندگي كلي را تبيين كردند. نتيجه گيري: توجه به عواملي مانند هدفمند بودن درزندگي، اعتقاد به خدا، اعمال مذهبي و خوش بيني به آينده در برنامه ريزي مراقبتي از بيماران متبلا به سرطان مي تواند موجب ارتقا كيفيت زندگي آنان گردد.

Background: Religion, spiritual well- being and hope are concepts that are frequently used as a source of coping in patients with cancer. However, few studies have examined these factors with independent measurement devices. Aim: To determine the relationship between religion, spiritual wellbeing, hope and quality of life in cancer patients admitted to Omid’s Hospital in Urmia city from August to January 2010. Method: In this cross sectional descriptive-analytical research, 164 patients with cancer were selected using sequential convenience sampling. Data were collected using demographic characteristics form, quality of life questionnaire EORTC QOL-C30, Ellison and Paloutzain spiritual well- being questionnaire, Duke University Religion Index, and the Herth Hope Index. Data was analyzed using SPSS Software (v.11.5), statistical test Pearson correlation coefficient and multiple regressions were done and P < 0.05 considered statistically significant. Results: Spiritual well-being (r = 0.23, p < 0.01) and hope (r = 0.23, p < 0.01) had a significant positive relationship with the functional quality of life scale. Spiritual well- being (r = 0.34, p < 0.01) and hope (r = 0.46, p < 0.01) had a significant positive correlation with the overall quality of life. Between religious practices and the overall quality of life was significant correlation (r = 0.18, p < 0.05). Also hope and religious beliefs explained 25/8 percent of changes in overall quality of life. Conclusion: There was a significant relationship between spiritual health, religious practices, hope and quality of life. Considering some factors such as being purposeful in the life, believing in God, doing religious practices and being optimistic about the future, while providing the health cares for patients with cancer might increase their quality of life.