اسطوره ي هبوط در اشعار فروغ فرخزاد

The Myth of the Fall of Man in Forough Farokhzad’s Poems

داستانِ هبوطِ آدمي از بهشت يگانگي به برزخ بيگانگي، به گونه‌هاي متفاوت در تفاسير اسلامي و غير اسلامي گزارده شده است. در مسيحيّت نوعِ انسان، به ذات گناهكار است؛ در قرآن نيز استعدادِ طغيان و گناهكاري در نوعِ انسان وجود دارد؛ امّا اين هر دو روايت پاياني متفاوت دارد. در روايت مسيحيّت، مسيح با ايثارِ خونِ خويش، تاوانِ گناه كاريِ آدم را مي‌پردازد؛ ولي در روايتِ قرآني، در همان زمانِ ازلي، قلم، از نتايجِ مشيّت قِدَم، در حقِ آدم به سعادت مي‌رود و گناه او به حكمِ عذر به وي حوالت داده مي‌شود. درهم ريزيِ معناها؛ همچنين سرشتِ مشابهِ آغازين و سرنوشتِ متباينِ فرجامين، پژوهندگان را برآن داشت تا با رويكردي تفسيرگرانه به بازخوانيِ شعرِ فروغ به قصدِ معناگشايي از اسطوره ي هبوطِ آدمي، با خوانشيِ ميان متني، بپردازند.

The myth of the Fall of man from the Garden of Eden down to the purgatory of alienation has been variedly reported in both islamic and nonislamic interpretations. In Christianity, humankind is, in essence, sinful. In the Quran, also, there is this revolt and sinfulness in humankind nature. However, the two narratives lead to different endings. According to the Christian narrative, Chris is sacrified to compensate for the human Original Sin. However, based on the Quranic account, Pen, in the very beginning, as a result of a holy fate, leads to the salvation of humankind and his/her sin is forgiven.The fusion of meanings, the similar original nature, and the dissimilar eventual fate have motivated the researchers to analyze the Fall of man’s myth in the light of hermeneuticism and intertextuality in Forough Farokhzad’s poetry.