رنج، ايمان، و معنا از ديدگاه داستايفسكي

Dostoyevsky on Suffering, Faith, and Meaning of Life

وجود رنج در زندگي انكارناپذير است. امّا چرا رنج وجود دارد؟ علّت اين همه رنج چيست؟ آيا زندگيِ آميخته با رنج ارزش زيستن دارد؟ آيا مي‌توان براي اين زندگي معنايي قايل شد؟ آيا رهايي از رنج ممكن است؟ داستايفسكي كه رنج را عنصر ذاتي زندگي مي‌داند، سعي كرده است در رمان‌هايش مسيله رنج و عكس‌العمل‌هايي كه آدمي در برابر رنج از خود نشان مي دهد را انعكاس دهد. وي معتقد است كه نه تنها رنج وجود دارد بلكه رنج براي سعادت و رستگاري آدمي ضروري است. در اين مقاله سعي كرده‌ايم با مطالعه رمان‌هاي داستايفسكي نظر وي را مورد بحث و بررسي قرار دهيم. داستايفسكي رنج‌هاي مختلفي همچون رنج وجودي، رنج پوچي، رنج ناشي از فقدان ايمان به خدا، و رنج نااميدي را مي پذيرد. فقدان هدفي والا در زندگي مشكلات را پررنگ تر مي كند؛ زماني كه خدا از راس زندگي بشري كنار گذاشته مي شود، نتيجه حتمي پوچي و نااميدي است. داستايفسكي با ردّ تمام اهداف پوچ آدمياني كه در رمان‌هايش ديده مي‌شوند، ايمان به خدا و ايمان به فناناپذيري روح را عامل اصلي برطرف ساختن آشفتگي ها، دل‌مردگي‌ها و افسردگي‌هاي ناشي از رنج موجود در زندگي مي داند.

Existence of suffering in life is undeniable. But, why does suffering exist? What is its cause? Are there any meanings for this life? Is it possible to escape from suffering? Dostoyevsky, who believes that suffering is an inherent element of human life, tries to represent the problem of suffering and menʹs reactions to it in his works. He believes that not only suffering does exist, but also its existence is necessary for human’s happiness. In this article, through studying Dostoyevskyʹs novels, we try to survey his opinion on this problem. Dostoyevsky accepts the existence of variety of sufferings, such as existential suffering, nihilistic suffering, suffering due to atheism, and despair suffering. He believes that when man put God away in his life, the consequence would be absurdity and despair. Dostoyevsky considers the belief in God and immortality as basic element to remove the disorders, disappointments and depression due to suffering.