مقايسه ي حساسيت جمعيت هاي جغرافيايي ناقل مهم مالاريا، آنوفل استفنسي به پلاسموديوم برگيي

A comparative study on the susceptibility of geographical populations of main malaria vector, Anopheles stephensi with Plasmodium berghei

زمينه و هدف: آنوفل استفنسي يكي از ناقلين اصلي مالاريا در جهان از جمله جنوب ايران است. بر اساس مورفولوژي تخم، سه جمعيت جغرافيايي از آنوفل استفنسي مشخص شده است. هدف از مطالعه حاضر تعيين توانايي انتقال پلاسموديوم در جمعيت هاي جغرافيايي مختلف آنوفل استفنسي با استفاده از انگل پلاسموديوم برگيي سويه ANKA مي باشد. روش بررسي: چهار جمعيت جغرافيايي از آنوفل استفنسي شامل: بندرعباس، ايرانشهر، كازرون و Beach (بومي هندوستان) پرورش داده شدند. از انگل پلاسموديوم برگيي سويه ANKAبراي آلوده سازي موش ها استفاده شد. به پشه هاي جنس ماده، از هر جمعيت به روش مصنوعي خون آلوده موش خورانده شد. سپس به منظور بررسي مراحل اووسيست و اسپروزوييت، پشه ها در زمان هاي مختلف پس از آلوده سازي تشريح شدند. يافته ها: جمعيت هاي Beach و كازرون بالاترين ميزان آلودگي به اووسيست و همچنين تراكم اووسيست روي معده را نشان دادند، در حالي كه پايين ترين آلودگي به اووسيست در سويه بندرعباس مشاهده شد. ميزان آلودگي به اووسيست در سويه ايرانشهر به ميزان قابل توجهي بالاتر از بندر عباس بود، اما از سويه هاي Beach و كازرون كمتر بود. نسبت آلودگي به اسپروزوييت در غدد بزاقي هر چهار جمعيت به همان ترتيب آلودگي به اووسيست بود. بالاترين آلودگي غدد بزاقي اسپروزوييت در جمعيت Beach و پس از آن جمعيت كازرون، مشاهده شد. اما جمعيت بندرعباس پايين ترين آلودگي غدد بزاقي را نشان داد. نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه جدايي جغرافيايي و اكولوژيك پشه هاي ناقل، نه تنها باعث برخي تغييرات مورفولوژيكي، فيزيولوژيكي و ژنتيكي مي شود، بلكه در حساسيت ناقلين به پلاسموديوم نيز تاثيرگذار است. بنابراين هر يك از عوامل حياتي محيط زيست در تعامل پلاسموديوم / آنوفل تاثيرگذار است. اين يافته ها ممكن است كه فقط توانايي انتقال برخي از آنوفل ها را در منطقه خاص توضيح دهد. همچنين اين نتايج ممكن است شواهد پايه در خصوص مكانيزم سازگاري پلاسموديوم با پشه ناقل خود را ارايه دهد.

Introduction: Anopheles stephensi is one of the main vectors of malaria in the world including south of Iran. Three geographical populations for An. stephensi have been defined, based on egg morphology. The aim of the current study is determining the ability of different geographical populations of An. stephensi in the transmission of Plasmodium berghei using ANKA strain of this parasite. Methods and Materials: Four geographical populations of An. stephensi from Bandar-Abbas, Iranshahr, Kazeroun and beach (native of India) were colonized. P. berghei strain ANKA was used to infect mice. Then the starved female mosquitoes of each population artificially fed on the infected blood of mice. In order to determine Oocyst and sporozoite development, mosquitoes were dissected at several time-points after infection. Results: The populations of Beach and Kazeroun showed the highest infection rate as well as the highest density to oocyst development while the lowest oocyst infection was observed in Bandar-Abbas strain. Oocyst infection of Iranshahr strain was significantly higher than Bandar-Abbas but less than Beach and Kazeroun strains. The ratio of sporozoite infection in salivary glands of four populations followed the same order as oocyst infection. The highest salivary glands infection was observed in Beach population followed by Kazeroun population but Bandar-Abbas group showed the lowest salivary glands infection. Conclusion: It seems that geographical and ecological separation of mosquito vectors not only cause some morphological, physiological and genetical changes but also affect the sensitivity of the vector to Plasmodium. Therefore impacts of each environment crucially affect Plasmodium/Anopheles interaction. So these findings may explain the transmission ability of some Anopheles in only a particular area. Also, the results may give basic evidence on the mechanism of Plasmodium adaptation to their mosquitosʹ vectors.