كشش جبراني در زبان فارسي: يك آزمايش ادراكي

Compensatory Lengthening in Persian: A Perception Experiment

اين مقاله به بررسي همبسته هاي ادراكي كشش جبراني در زبان فارسي ميپردازد. در يك آزمايش ادراكي، درك شنيداري كشش جبراني از طريق تغيير مقادير ديرش واكه، اختلاف دامنه H1-H2 و H1-F1 و بسامد پايه مطابق با نتايج آزمايش توليدي صادقي (2007) مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد تغييرات ديرش واكه اصليترين نشانه ادراكي كشش واكه است و عوامل ديگر مانند اختلاف دامنه H1-H2 و H1-F1 و فركانس پايه بر درك كشش واكه اثر افزايشي دارند؛ يعني منحني تغييرات پاسخهاي شنيداري كشش جبراني تا حد زيادي تابعي از تغييرات ديرش واكه است ولي سطح اطمينان پاسخها با اضافه شدن عوامل اختلاف دامنه H1-H2 و H1-F1 يا فركانس پايه تا حدي افزايش مي يابد. همچنين بررسي آماري اثر مستقل عوامل اختلاف دامنه H1-H2 و H1-F1 يا فركانس پايه و اثر تعاملي آنها با ديرش واكه به طور جداگانه نشان داد اختلاف دامنه H1-H2 و H1-F1 همبسته قويتري از فركانس پايه براي درك كشش جبراني است.

This article addresses the perceptual correlates of compensatory lengthening in Persian. In a perception experiment, duration, spectral tilt measurements H1-H2 and H1-F1 and F0 were varied in several steps based on the results from a production experiment (Sadeghi, 2007). Subjects were asked to identify the tokens involving vowel length. Results revealed that duration is the most reliable perceptual correlate of vowel length, and that intensity level manipulations provide stronger vowel length cues than F0 differences.