پيش‌بيني بهزيستي روان‌شناختي بر اساس كيفيّت روابط زناشويي‌، همدلي و سيستم‌سازي در دانشجويان متاهل دانشگاه اصفهان

Predicting psychological well-being through the quality of marital relationship, empathy, and systematization

هدف پژوهش حاضر پيش‌بيني بهزيستي روان‌شناختي بر اساس كيفيّت روابط زناشويي، بهره همدلي و بهره سيستم‌سازي در دانشجويان متاهل بود. نمونه اين پژوهش 210 دانشجوي متاهل (105 زن و 105 مرد) بود كه به‌روش نمونه‌گيري در دسترس از ميان دانشجويان متاهل دانشگاه اصفهان در سال تحصيلي 89-88 انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از مقياس بهره همدلي‌، مقياس بهره سيستم سازي، مقياس كيفيّت روابط زناشويي و مقياس بهزيستي روان‌شناختي استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آماري تحليل رگرسيون تحليل شد. نتايج نشان داد كه بهره همدلي و سيستم‌سازي و كيفيّت روابط زناشويي مي‌توانند درصدي از بهزيستي روان‌شناختي مردان و زنان متاهل را پيش‌بيني كنند. و همچنين يافته‌ها نشان داد در ميان مردان و زنان در بهره سيستم سازي تفاوت معنا‌دار (05/0 > P) وجود دارد و نمرات مردان بيشتر از زنان بود.

A sample of 105 married couples was selected from among all such students at the University of Esfahaan. Two measures were administered to collect data on their empathy, systematization, quality of marital relationship, and psychological well-being. Regression analysis of the data revealed that empathy and systematization together can explain a portion of the variability in psychological wellbeing. Furthermore, a significant gender difference in systematization was observed, with menʹs scores exceeding those of the women.