ارزيابي نقش عوامل موثر بر بقاي بيماران مبتلا به سرطان معده مراجعه كننده به انيستيتو كانسر از سال 1382 تا 1386

Assessment of the Survival Risk Factors in Patients with Gastric Cancer in Cancer Institute of Imam Khomeni Hospital between 2003-2007

زمينه و هدف: سرطان معده يكي از علل شايع مرگ و مير در جهان محسوب مي‌شود؛ ولي علي‌رغم كاهش كلي در ميزان بروز اين سرطان در آمريكا و كشورهاي غربي طي چند سال گذشته، در كشور ما متاسفانه شايع‎ترين سرطان محسوب مي‌شود. عوامل زيادي مي‌تواند بر بقاي اين بيماري موثر باشد. هدف اين مطالعه بررسي بقاي بيماران مبتلا به سرطان معده و تعيين عوامل موثر بر آن است. روش بررسي: تعداد 400 بيمار مبتلا به سرطان معده كه از سال 1382 تا 1386 به انيستيتوكانسر بيمارستان امام خميني مراجعه داشتند، بررسي شدند. پيگيري تمام بيماران از طريق مراجعات دوره‌اي و تماس تلفني انجام شد. زمان بقاي بيماران از زمان تشخيص تا مرگ يا پايان مطالعه درنظر گرفته شد. اثر عوامل مختلف جنس، سن تشخيص، محل تومور، درجه‌ي تمايز يافتگي تومور، مرحله‌ي بيماري، نوع درمان و اندازه‌ي تومور بر بقا با استفاده از آزمون لگ- رتبه (log-rank test) و مدل مخاطرات متناسب كاكس ارزيابي شد. يافته‌‌ها: 303 (8/75 درصد) نفر از بيماران مرد بودند. 130 (5/32 درصد) بيمار تا پايان مطالعه فوت شدند. ميانگين و ميانه‌ي بقاي اين بيماران به ترتيب 1/3±41 و 26 ماه بود. ميزان بقاي يك‌ساله، سه‌ساله و پنج‌ساله اين بيماران به ترتيب 74، 31 و 23 درصد بوده و تاثير متغيرهاي جنس، سن تشخيص، مرحله‌ي بيماري و اندازه‌ي تومور بر بقا معني‌دار شدند. نتيجه‌گيري: تشخيص زودرس بيماري مي‌تواند باعث جلوگيري از پيشرفت ريسك فاكتورهاي موثر بر پايين آمدن بقا و بيماري گردد و بيماراني كه در سنين پايين‎تر دچار بيماري شده بودند، پروگنوز بهتري داشتند.

Background and Objective: Gastric cancer (GC) is one the most common causes of death worldwide. Despite the decreasing rate for GC in the world during recent years, it remains the most common cancer in our country, especially among men. This study aimed to assess the survival of the patients with GC and to determine the risk factors involved. Materials and Methods: A total of 400 patients with GC in the Cancer Institute of Imam Khomeini Hospital, were entered in the study during 2003 - 2007. Patients were followed up through periodical referrals and hospital visits and/or phone calls. The survival time was considered as the time period from diagnosis to either death or the end of study. The effects of various risk factors such as gender, age at diagnosis, tumor site, pathologic stage, type of treatment, and tumor size were evaluated by Cox Proportional Hazard (PH) model. Data were analyzed using SPSS16 statistical software. Results: Of the total of 400 cases studied, 303 (75.8%) were males. About one third of the patients (130; 32.5%) experienced death. The survival mean and median were 41.8 3.1 and 26 months, respectively. The percentages of one-, three-, and five-year survivals were 74%, 31% and 23%, respectively. Gender, age at diagnosis, pathologic stage, and tumor size appear to be the most significant factors affecting the survival rate among GC patients. Conclusions: The majority of the risk factors, affecting the survival rate in this study, were related to the delayed diagnosis. Therefore, it seems that if the cancer is diagnosed at early stages, it may lead to better prognosis.