انسان و انسان كامل از منظر عرفان اسلامي

Man and Perfect Man in Islamic Gnosis as Seen by Ibn Arabi

قطعاً انسان در عالم آفرينش واجد جايگاه ممتازي است . در حوز ه عرفان اسلامي شاهد يكي از جام ع ترين تعاريف از انسان و جايگاه او در نظام هستي هستيم . عرفاي مسلمان به خصوص ابن عربي با ارا يه ظريف ترين و زيباترين تصوير از كامل ترين مرتبه رشد انسان در بر اين نظر متف ق اند كه انسان كامل، نه تنها علت غايي برپايي و قو ام عالم ،« انسان كامل » غالب هستي، بلكه وجودش مايه بقا و تعادل نظام هستي است . او عقل مستفاد و قلب عالم وجود است، در او معرفت و عبوديت حق به حد كمال خود رسيده است . او به عنوان كون جامع بهترين دليل و حجت بر حق تعالي است و در مقام قطب و روح عالم صاحب ولايت بوده و قدرت تصرف در عا لم را داراست . او حلق ه پيوند عالم ملك و ملكوت و واسطه فيض الهي است. در اين مقاله پس از ترسيم تصويري كلي (اگرچه مجمل ) از جايگاه وجودي انسان و انسان كامل در نظام عالم ، از منظر عرفان اسلامي ، آرا عارف بزرگ محي الدين ابن عربي در اين باب ارايه شده است و در آخر به نقد و بررسي انسان كامل متصوفه پرداخته شده است.

It is certainly true that man in the world of creation of holds a distinctive position. In the field of Islamic gnosis we can see one of the most comprehensive definition of mankind and his position in the existing universe. Muslim Gnostics, especially Ibn Arabi, by providing the most delicate and most beautiful image of the most perfect human growth within a perfect man, unanimously agree that perfect man is not only the last cause of setting up and duration of the existence but also his being is the source of sustainability and balance of the existence. He is the rational to the consumption and the heart of the existence. It is in him that the cognition and worship of God has come to sublime. As a comprehensive event he is the best evidence and ultimatum for the Almighty and has the position of the center and spirit of the universe to be the leader while having the power to obtain everything is the universe. He is the linking chain of the world of God and spirits and the mediator to the divine grace. This paper provides the theories of grate Gnostics such as Mohyeddin Ibn Arabi in Islamic gnosis after illustrating a general picture of the existing status of mankind, though succinct, and then the mystical perfect man is studied and criticized at last.