ولايت در عرفان

Guardianship in Mysticism

بحث ولايت پيوند ناگسستني با نظريه انسان كامل در عرفان دارد، چه اين كه نزد عارفان، انسان، جامع همه مراتب هستي بوده و آينده تمام نماي اسما و صفات الهي است، البته اين حقيقت در تمامي افراد انسان به گونه اي نهفته و ناشكفته نهاده شده است و هر انساني بالقوه تمام كمالات اين جلوه الهي را داراست و از اين ميان تنها اهل معرفت و و لايت هستند كه بالفعل واجد همه اين كمالات مي شوند. بزرگان اهل عرفان معتقدند كه ولايت، باطن نبوت و نبوت، ظاهر ولايت را تشكيل مي دهد ت وجود است كه نبوت شكل ? و به بيان ديگر با تجلي ولايت در بعضي مشاهد هستي و نشي مي گيرد، هم چنان كه خلافت از ثمرات ولايت است . و نيز يكي از مهم ترين مباحث در است كه هنوز هم معركه آرا « ختم ولايت » ولايت، به خصوص از ديدگاه عرفاني آن، بحث اهل ذوق و صاحب نظران در عرفان مي باشد. نگارنده سعي دارد ضمن اشاره اي مجمل به رويكرد گروهي عارف نمايان در باب ولايت، در تبيين و تشريح حقيقت ولايت در عرفان و رابطه آن با نبوت و رسالت، با تمسك جستن به برخي آيات و روايات ديني، به بررسي ديدگاه هاي اهل معرفت، به ويژه امام خميني (ره) و ابن عربي كه به قله رفيع مكاشفه و مجاهده دل و روحانيت درون نايل گرديده اند بپردازد و از انديشه هاي عرفاني آنان به قدر ميسور نتايجي حاصل نمايد.

The idea of guardianship is in an indispensible relationship with the theory of perfect man in mysticism, because for mystics human being is comprehensive in the total universal order and builds up the ultimate reflection of divine attributes. Of course, this fact is embedded within the whole human beings in a concealed and unknown way, and every mankind holds the overall the perfect divine manifestations out of which it is only cognitivity and guardianship followers who are deserved to have the attributes actively. Elder mystics believe that guardianship constitutes prophetic mission and prophetic mission in turn makes up the apparent guardianship. In other words, it is by the manifestation of guardianship in the intuitive universe and the source of existence that prophetic mission is constituted, so is caliphate the product of guardianship. In addition, one of the most important points in terms of guardianship, especially in the eyes of mystics, is the "final guardianship" that is still the battle field for the experts and enthusiasts of mysticism. The writer tries in addition to briefly indicate the approach devised by a group of pseudo mystics toward guardianship, explaining the facts of guardianship in mysticism and its relation with prophetic mission, study the attitudes of cognition followers according to some religious verses and traditions, especially Imam Khomeini and Ibn Arabi who have achieved the acme of revelation and spiritual diligence and spirituality of the self, and later makes the conclusion out of their mystical ideas as much as possible.