نشانه شناسي دريدا در غزليات مولانا با تاكيد بر ساختارشكني

Derridaʹʹs Semiology in Rumiʹʹs Lyrics With an Emphasis on Deconstruction

شالوده شكني، امروزه نيز هم چنان به عنوان يكي از موضوع هاي نقد جديد در متون ادبي قابل بحث و فحص است. عرفان اسلامي از آغاز پيدايش تا دوران اوج آن (قرن هفتم و هشتم) تجلّي گاه و آينه تمام نماي نوجويي ها و تازگ يها و عادت ستيز يها بوده است . در اين ميان آفتاب عالم تاب شعر و عرفان حضرت جلال الد?ين محم?د، مولوي بلخي ، چهره مشعشع و تابان آن خرق عادت ها و تازگي ها يا به تعبير امروزي، ساختارشكني ها است . در اين مقاله تلاش شده است با نگاهي گذرا به غرلي?ات پر شور مولانا و گشت و گذاري در فرم ، محتوا و زبان شعر ياش، نموده هايي از ساختارشكني ها ي او نشان داده شود . آن جا كه نشانه ها، نظام هاي نمادين هستند و نظام هاي نمادين نوعي آشتي ميان خواننده و معناياپلي بين آن هاست، سعي شده با بررسي اصول حاكم بر ساختارشكني چون تقابل ها ي دوگانه ، مرگ مولّف ، افق هاي امتزاج يافته و ساخ تشكني و حضور، با معرفي غزلي?ات مولانا و نشانه ها ي محوري آن، نوعي تطبيق صورت گيرد. اين در حالي است كه خواننده كلام مولوي در فضاي آن محومي شود و هر كس در حد فهم خويش برداشت مي كند. نشانه ها و رمزها در شعر مولانا فقط اصول حاكم بر ميراث تصو?ف نيست بلكه ابداع مولانا در به كار گرفتن نشانه و انتقال و اهداف و معاني آنهاست.

Nowadays deconstruction is still debatable as one of the modern critical approach in literature. From its origin to its culmination (7th and 8th centuries), the Islamic mysticism has been the manifestation and the complete reflection of novelties and innovations and dishabituations. In between exists the bright shining sun of poetry and mysticism of Jalaluddin Mohammad Mowlavy Balkhi, the ever shining figure of those dishabituations and innovations, or literally speaking in today term of deconstruction. This paper endeavors to have a glance at the affectionate lyrics of Rumi and a journey into their form, content, and poetical language – some examples of his deconstruction whereby sings are symbolic systems that make a sort of reconciliation between readers and the meaning , that is, a sort of bridge. It is strived to make conformity via the study of the governing rules over deconstruction such as interactions, authorʹs death, intersecting horizons, and destruction and presence, by introducing Rumi lyrics and its pivoting sings, whereas the reader of Rumiʹs works gets drowned in its atmosphere and every one has its own impression of them. Signs and secret codes existing in Rumiʹs poetry is not the only governing rule over the Sufism inheritance, but the innovation of Rumi to use signs and their conveyance and the purpose and their meaning is what he does.