مقايسه شيوه هاي مقابله با فشار رواني در ورزشكاران و غير ورزشكاران و ارتباط آن با سلامت روان

The comparison of stress coping styles between athletes and non-athletes and its relationship with mental health

زمينه و هدف: فشار رواني و اضطراب از عوامل مهمي هستند كه مي توانند تاثير زيادي بر عملكرد ورزشكاران داشته باشند و سلامت جسماني و روانشناختي آنها را تحت تاثير قرار دهند. پژوهش حاضر با هدف مقايسه شيوه هاي مقابله با فشار رواني و سنجش ارتباط نوع مقابله با سلامت روان در دو گروه ورزشكار و غير ورزشكار انجام شد. روش بررسي: در اين پژوهش توصيفي-تحليلي، 100 نفر ورزشكار از هييت هاي ورزشي شهر رشت با روش نمونه گيري تصادفي ساده و 100 نفر غير ورزشكار با روش داوطلبانه انتخاب و از لحاظ سن و جنسيت همتا شدند. هر دو گروه پرسشنامه هاي شيوه هاي مقابله با فشار رواني يو و سلامت عمومي گلدبرگ را تكميل كردند. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي آماري كاي دو، t مستقل، ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه ورزشكاران در مقايسه با غير ورزشكاران بيشتر از شيوه مقابله مسيله مدار، هيجان مدار و كمتر از شيوه مقابله اجتناب مدار استفاده مي كنند (01/0P < ). در گروه ورزشكار استفاده از شيوه مقابله مسيله مدار و هيجان مدار با افزايش و استفاده از مقابله اجتنابي با كاهش سلامت روان ارتباط دارد، اما در گروه غير ورزشكار استفاده از مقابله مسيله مدار با افزايش و استفاده از مقابله اجتنابي با كاهش سلامت روان ارتباط دارد (01/0P < ). تحليل رگرسيون نيز نشان داد كه شيوه هاي مقابله با فشار رواني مي-تواند تغييرات سلامت روان در ورزشكاران و غير ورزشكاران را به صورت معني داري پيش بيني كند (01/0P < ). نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش، شيوه هاي مقابله با فشار رواني در بين ورزشكاران و غير رزشكاران متفاوت است و گروه ورزشكار در مقايسه با غير ورزشكاران بيشتر از شيوه مقابله مسيله مدار و هيجان مدار و كمتر از شيوه اجتناب مدار استفاده مي كنند.

Background and aims: Stress and anxiety are important factors that can highly affect athletes’ performance. They can also influence the mental and physical heath of the athletes. The aim of this study was to compare the stress-coping styles in two groups of athletes and non-athletes and evaluating its relationship with their mental health. Methods: One hundred athletes were selected randomly and 100 non-athletes were voluntarily participated in this study. Both groups answered the standard Yoo coping-styles and Goldberg general health questionnaires. Relevant statistical tests were used for data analysis. Results: Athletes in comparison with non-athletes used problem-focused and emotion-focused coping styles more frequently, but, they used avoidant-coping styles less frequently (P < 0.01). Also, in the former group, while the application of problem- and emotion-focused coping-styles were correlated with increase in mental health, avoidant-coping styles were correlated with decrease in mental health. In contrast, in non-athletes, using problem-focused and avoidant coping styles were correlated with increase and decrease in mental health, respectively (P < 0.05). Regression analysis demonstrated that stress-coping styles could largely predict the mental health variation in athletes and non-athletes groups (P < 0.05). Conclusion: Findings of this study provide more support for the importance of coping styles and its relationship with mental health in stress situations such as sport fields.