مقايسه روش آنتي‌ژنمي pp65 و PCR كيفي براي تشخيص ويروس سيتومگال در بيماران دريافت كننده پيوند سلول‌هاي بنيادي خونساز

Comparison of Qualitative PCR and pp65 Antigenemia for the Diagnosis of CMV Infection in Hematopoietic Stem Cell Transplanted Patients

هدف: ويروس سيتومگال انساني بيماري‏زاي اصلي‌اي است كه سلامت بيماران دريافت كننده پيوند سلول‌هاي بنيادي خون‏ساز را تهديد مي‌كند. براي تشخيص و پايش عفونت ويروس سيتومگال انساني در دريافت كنندگان پيوند از روش‌هاي به‏خصوصي استفاده مي‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسي كارايي روش‌هاي آنتي‌ژنمي pp65 و PCR كيفي در پايش ويروس سيتومگال در اين بيماران انجام شد. مواد و روش‌ها: تعداد 179 نمونه باليني از 41 بيمار بررسي شد. در اين مطالعه از يك PCR كيفي خانگي معتبر شده و از يك روش آنتي‏ژنمي تجاري استفاده شد. در نهايت نتايج به‏دست آمده به وسيله يك روش Real-time PCR كمّي به عنوان استاندارد طلايي ارزيابي شد. نتايج: عفونت ويروس سيتومگال انساني در 8/26 درصد و 6/42 درصد از بيماران به‏ترتيب بر‏اساس روش‌هاي آنتي‌ژنمي و PCR كيفي مشاهده شد. از مجموع 179 نمونه باليني، 8/50 درصد به‏وسيله هر دو روش منفي بود و 2/21 درصد به‏وسيله هر دو روش مثبت شد. از سوي ديگر؛ 3/26 درصد نمونه‌ها منحصراٌ به‏وسيله PCR كيفي نتيجه مثبت را نشان داد و 7/1 درصد تنها به‏وسيله روش آنتي‌ژنمي، مثبت شد. مقايسه نتايج به‏دست آمده با روش Real-time PCR نشان داد كه روش PCR كيفي داراي حساسيت بيشتري نسبت به روش آنتي‌ژنمي است (7/98 درصد در مقابل 7/45درصد). با اين وجود ويژگي هر دو روش با هم برابر بود (8/96 درصد). به علاوه نتايج كمّي حاصل از روش آنتي‌ژنمي داراي همبستگي مناسبي با روش Real-time PCR است (0001/0 > P 715/0R=). نتيجه‌گيري: هر دو روش آنتي‌ژنمي و PCR كيفي داراي نقايصي خاصي در تشخيص موثر عفونت ويروس سيتومگال انساني است. از ‌اين‏رو به‌نظر مي‌رسد مديريت مناسب عفونت ويروس سيتومگال انساني در بيماران پيوندي نيازمند روش‌هاي حساس كمّي ديگري همچون qPCR است.

Objectives: Human cytomegalovirus (CMV) is a major life-threatening pathogen for hematopoietic stem cell transplant recipients. Specific tests are used for the diagnosis and monitoring of CMV infection in transplant patients. This study evaluates the performance of pp65 antigenemia and qualitative PCR assays for monitoring CMV in such patients. Methods: We analyzed 179 clinical samples from 41 patients by using a validated home-brewed qualitative PCR and a commercial antigenemia assay. The obtained results were evaluated using quantitative real-time PCR as the gold standard. Results: CMV was observed in 26.8% of samples analyzed by the antigenemia assay and in 42.6% of the samples by qualitative PCR. Among 179 clinical samples, 50.8% were negative and 21.2% were positive by both assays. On the other hand, 26.3% were only positive by qualitative PCR whereas 1.7% were positive by the antigenemia assay. A comparison of the results with real-time PCR showed that qualitative PCR has a higher sensitivity than the antigenemia assay (98.7% vs. 45.7%). The specificity of both assays was equal (96.8%). Quantitative results of the antigenemia assay showed good correlation with real-time PCR (r=0.715; p < 0.001). Conclusion: Both the qualitative PCR and antigenemia assays have special deficiencies for efficient diagnosis of CMV infection. Therefore, effective management of CMV infection in transplant patients requires the use of other sensitive quantitative methods such as qPCR.