رابطه نحو عربي و معني شناسي (با عنايت به مسيله اعراب و با توجه ويژه به اعراب رفع)

The relationship between Arabic syntax and semantics (with regard to the issue of I’rabs & with special attention to Raf’ I’rabs)

دانش‏هاي نحو و معني‏شناسي به‏گونه‏اي با هم آميخته‏اند كه براي درك درست كلام بايد آن را از‏منظر اين دو دانش، و با عنايت به استعمال غالب و مورد اتفاق دانشمندان در دو حوزه مورد بحث، بررسي كرد. برخي زبان‏شناسان غربي به تقدم لفظ بر معنا و برخي ديگر به تقدم معنا بر لفظ معتقدند. قواعد نحو عربي با ويژگي منحصر به فرد خود، يعني اعراب، از‏جهت لفظ و ظاهر، حالتي خاص دارند كه در بدو امر، از تسلط لفظ بر معني حكايت مي‏كند و به‏نظر مي‏رسد كه اعراب، معني و رمز‏هاي پنهان و پيداي كلام را تعيين مي‏كند و ظرافت‏هاي بلاغي آن را رقم مي‏زند؛ در حالي كه با تامل در مقوله‏هايي همچون تصرف در اعراب در‏صورت گنجايش معني، تغيير‏نكردن اعراب در‏صورت نبودِ تطابق معنوي، احكام مرتبط با تجاذب لفظ و معنا مي‏توان به نقش مهم و غالب معنا در شكل‏گيري لفظ دست يافت. در اين راستا، در مقاله حاضر، ضمن سخن‏گفتن از اين سيطره معنوي، غلبه خاص معاني اِسناد، ثبوت و حذف حالت‏هاي حدوثي و نقش قرينه‏ها در انتخاب حركت رفع را بررسي كرده و شواهدي را از مسند‏اليه، اسناد ظروف، صفت مقطوع و باب اشتغال آورده‏ايم. شيوه پژوهش از‏نوع توصيفي- تحليلي و متكي بر استناد‏هاي مورد اتفاق قدماي علم نحو است.

Knowledge of syntax and semantics are mixed together in a way that for understanding the word accurately, it should be studied from the perspective of these two fields, and with regard to the conventional and similar usage among the scientists in these two discussed areas. Some western linguists believe in the priority of term over meaning and some others believe in the priority of meaning over term. Arabic syntax rules with its unique feature, namely the I’rab, have a special status regarding the term and the appearance of the word, which in the beginning, conveys the predominance of term over meaning and it seems that I’rabs determine the secrets of meaning, latent and apparent secrets of words and determine the rhetorical delicacy of it. However, considering the categories such as catching the I’rabs in the setting of meaning, not changing of the I’rabs in the absence of semantic accordance, and coordination of meaning and term, one can understand about the importance of meaning in the formation of term. In this regard, in the present article, while speaking of this semantic domination, we study the specific domination of meaning in the documents, proof and elimination of occurrence modes, and the role of symmetries in choosing of “Raf” gestures and have shown some evidence from subject, linked object, fixed (maghtoeh) adjective and ‘bab eshteghal’. The research method is descriptive and analytical and is supported by documents from early scholars involved in the science of syntax.