پديد آورندگان :
قايمي، مرتضي - نويسنده - قائمي, مرتضي - , صمدي، مجيد نويسنده ,
چكيده فارسي :
ابيات وصفي، قسمتي بزرگ از معلقات سبع را تشكيل مي دهد. سرايندگان اين قصايد، علاوهبر غرض هاي شعري خود، منازل يار، پديده هاي طبيعي، مركب، صحنه هاي نبرد و عناصري ديگر را توصيف كرده و بهتصوير كشيده اند و به همين منظور و براي ملموسكردن تصاوير ادبيشان، اين ابيات را با موسيقي مناسب، به ويژه موسيقي آوايي حروف همراه كرده اند. با توجه به اينكه در فرايند توصيف حسي، شاعر براي تاثير بيشتر هدف خود، نيازمند ذكر دقيق اوصاف و احوال امور مورد نظرش است، اصحاب معلقات سبع در توصيف هاي حسي خود، از عنصر موسيقي بهره فراوان برده اند تا طنين آوايي پديده هاي مورد نظرشان را نيز براي شنونده محسوس كنند. از آنجا كه موسيقي حروف برخلاف وزن عروضي مي تواند در هر بيت، با ديگر بيت ها متفاوت باشد، اين هفت شاعر در ابيات وصفي خود، با استفاده از چيدمان مناسب حروف، به تقويت موسيقي و انسجام آوايي و تطابق آن با معناي مورد نظر خود پرداخته اند. درميان اين هفت شاعر، امروالقيس و لبيد از تطابق لفظ و معني و موسيقي حروف بيشتري بهره جستهاند و تاثير چيدمان حروف در شعر اين دو شاعر، به ويژه دروصف طبيعت، بيشاز بقيه است. شايد دليل اين مسيله، وجود تعداد بيشتر ابيات وصفي مربوط به طبيعت در معلقه هاي ايشان و توجه زياد اين دو شاعر به طبيعت نسبت به ديگر اصحاب معلقات سبع باشد. عنتره و عمرو بن كلثوم نيز از موسيقي رزمي برخاسته از چينش هجايي و حروف، به بيشترين ميزان استفاده كردهاند و موسيقي ابيات آنها در توصيف صحنه هاي نبرد، ملموس تر است؛ زيرا اين دو شاعر، حروفي را بهكار برده اند كه دركنار يكديگر، صداي بههمخوردن شمشيرها و نيزه ها، و هياهوي جنگ را تداعي ميكنند. درمقابل شعر اين شاعران، ابيات وصفي طرفه، زهير و حارث از موسيقي حروف، بهرهاي كمتر دارد و تطابق لفظ و معنا در شعر اين سه شاعر، نسبت به بقيه، كمتر است. اين مسيله دو دليل مهم دارد: نخست آنكه اين سه شاعر، در مقايسه با امروالقيس و لبيد، به توصيف-هاي حسي طبيعت، چندان توجهي نكردهاند و دوم اينكه اين شاعران، موسيقي شعر خود را بيشتر در وزن عروضي قرار داده اند.
چكيده لاتين :
Discretional Verses form a great part in muʹallaqat saba’a. The composers of these qa??ʹid have not only pictured their own poetic intentions, but also described their lovers’ places of residence, natural phenomena, roadster (camel), warfare, and other events. To do so and to give a bare outline of the scenes they are describing, they have kept a rhythmic effect, especially through the phonetic music of the letters. Since the poet needs to unveil the exact features and status of the described event to prolong the audience gaze in the process of sensational description, the poets of Muʹallaqat Saba’a have enriched their sensational descriptions with the element of music so that the phonetic aspect of their desired phenomena becomes more vivid to the audience. As the music of the letters unlike the metre can be different in each bayt from other bayts, using a proper typesetting, these seven poets have intensified the music and maintained a phonetic solidarity and adapted it to the desired meaning., Among these seven poets, Imru` al-Qais and Labid, have demonstrated more adjustment of word, meaning and the music of the letters, and the typesetting effect (especially naturalistic ones) in their poems, is more rigorous. The reason may be the greater number of discretional verses about nature in their muʹallaqats and their being more attentive to nature compared to other poets of Muʹallaqat Saba’a. Antare and Imro-ibn-kolsum have also taken advantage of martial music resulted from letters and epigram typesettings to the greatest extent, so in describing warfare the music of their poems is sharper and clearer , as these two have utilized letters which when put together recall the clinging of swords and harpoons and the commotion of war. On the other hand, discretional poems of Tarafa, Zuhayr, and Harith embrace less phonetics and the adaptation of word and meaning in their poems is less precise, which can be explained by two arguments: first, compared to Imru` al-Qais and Labid these three poets have been less concerned with sensational descriptions of nature, and second, they have achieved music in their poems through the prosodic metre.
