حمايت اجتماعي و علايم افسردگي: نقش واسطه اي خودكارآمدي

Social support and depression symptoms: The mediating role of self-efficacy

اين پژوهش با هدف مشخص كردن نقش واسطه اي خودكارآمدي در رابطه بين منابع حمايت اجتماعي و علايم افسردگي در دانشجويان دانشگاه هاي شهر تهران انجام شد. نمونه شامل 333 دانشجو (162 زن، 171 مرد) از دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه هاي تهران و امير كبير بودند. از دانشجويان خواسته شد سه مقياس افسردگي بك (I-BDI)، مقياس خودكارآمدي شرر (SES) و مقياس حمايت اجتماعي واكس (SS-A) را تكميل نمايند. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش همبستگي اسپيرمن و تحليل مسير استفاده شد. در اين پژوهش يك مدل فرضي كه برگرفته از مدل هاسلم، پاكنهام و اسميت بود، مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها نشان داد مدل پيشنهادي با داده هاي پژوهش برازش مناسبي داشت. خودكارآمدي و حمايت اجتماعي از جانب دوستان به طور مستقيم و حمايت خانواده به طور غيرمستقيم بر علايم افسردگي دانشجويان اثرداشت. همچنين خودكارآمدي نقش واسطه اي در رابطه حمايت اجتماعي و افسردگي و بيشترين تاثير را بر علايم افسردگي دانشجويان داشت. بنابراين نتايج پژوهش نشان داد خودكارآمدي متغيري بسيار مهم در سبب شناسي افسردگي است. چون تجربيات اوليه ايجاد كننده خودكارآمدي بر والدين متمركز است، حمايت خانواده نقش مهمي در افزايش خودكارآمدي دانشجويان دارد و دانشجويان خودكارآمد بيشتر درگير روابط اجتماعي مي شوند. همچنين دانشجويان به دليل داشتن تجارب و ويژگي هاي مشترك، از حمايت دوستان بسيار بهره مي برند. مداخلاتي كه موجب بهبود خودكارآمدي و دريافت حمايت اجتماعي از جانب خانواده و دوستان شود، مي توانند افسردگي را در دانشجويان كاهش داده يا از آن جلوگيري كنند. ارايه چنين مداخلاتي در محيط دانشگاه بسيار مفيد و ضروري به نظر مي رسد.

The present research aimed to understand the mediating role of self-efficacy in the relationship between social support resources and depressive symptoms in university students in the city of Tehran. The sample consisted of 333 students (162 female and 171 male) of Tehran and Amir Kabir Universities. The instruments were as follows: Beck Depression Inventory (BDI-I), Sherer Self-Efficacy Scale (SES), and The Social Support Appraisals Scale (SS-A). Data was analyzed using pearson correlation and path analyses. A causal model taken from Haslam, Pakenham, and, Smith,s model (2006) was tested in this study. Results showed that the proposed model had sufficient fitness with data of the research. Path analysis showed that self-efficacy and peer support significantly affected depressive symptoms directly. It was found out that family support also had an affect, albeit indirectly. Self-efficacy had the strongest effect on depressive symptoms. Thus Self-efficacy may be considered as an important variable in the etiology of depression. It seems that arly experiences of self-efficacy of students depend heavily on parental and family support and students with high self-efficacy seem to get involve more in social relationships. In addition, students benefit from peers support because they have common experiences and characteristics. Therefore, peer support may be play a role in reducing depression in students. Thus, interventions that help improve self-efficacy and increase social support from peers and the family can decrease and prevent depressive symptoms in university students. Therefore presenting this kind of interventions in the university environment may prove useful and necessary.