چالش‌هاي گروه 20 در گذار از بحران اقتصاد جهاني 2011-2008

Challenges Faced by G-20 during the World Economic Crisis (2008-2011)

در اين مقاله با تمركز بر تصميمات نهاد بين‌المللي گروه 20 و اقدامات دولت‌ها براي پشت سر گذاردن بحران مالي جهاني به بررسي شكاف ميان «توافقات جمعي» به‌عنوان ابزار ديپلماسي چندجانبه ازيك‌سو و «تداوم سياست‌هاي حمايت‌گرايانه ملي و مركانتيليستي» به‌عنوان رويكردي واقع‌گرايانه مبتني‌بر خودياري و مخالف اقدامات اقتصادي چندجانبه‌گرايانه از سوي ديگر خواهيم پرداخت. در پاسخ به پرسش اصلي اين نوشتار كه قدرت‌هاي بزرگ اقتصاد جهاني تاكنون در حل بحران مالي و اقتصادي اخير چه اقدامات و سياست‌هايي را دنبال نموده‌اند و چرا اين بحران تاكنون به فرجام موفقيت‌آميز خود منجر نشده است؟ اين فرضيه هدايت‌كننده نوشتار است كه «هرچند قدرت‌هاي بزرگ اقتصاد جهاني از طريق تعاملات بين‌دولتي و درون‌سازماني گروه 20 و سياست‌هاي بين‌المللي مالي و تزريق سرمايه‌هاي لازم اعضا به بازارهاي جهاني در حلّ بحران تلاش نموده‌اند، اما به دليل تداوم برخي سياست‌هاي حمايت‌گرايانه و ملي مركانتيليستي نتوانسته‌اند به گذار موفقيت‌آميز از اين بحران دست يابند». روش توضيحي ـ تحليلي و رويكرد نظري نهادگرايي نيوليبرال، چهارچوب تحليلي پژوهش حاضر را تشكيل مي‌دهد. براساس اين رويكرد، ضرورت همكاري‌هاي دسته‌جمعي و اتخاذ ديپلماسي چندجانبه‌گرا الگويي است كه در قالب نهاد بين‌المللي گروه 20 به‌كار برده مي‌شود و در ادامه با توجه به ضعف يا ناكارآمدي اين نهاد جمعيِ عمدتاً دولتي در برابر بحران حاضر به‌دليل تداوم سياست‌هاي مركانتيليستي اشاراتي خواهيم داشت.

This article focuses on decisions made by the G-20 and state actions to exit from the world financial crisis and discusses the gap between "collective accords" as an instrument of multilateral diplomacy on the one hand, and the continuation of national protectionist and mercantilist policies as a realist approach based on self – help and opposed to multilateral economic actions, on the other hand. The main question of this article is which actions and policies have been pursued by the great powers of the world economy to solve the financial and economic crisis, and why has this crisis not been solved? The guiding hypothesis of this article is that although the great powers of the world economy have tried to solve the crisis through intergovernmental and intra – organizational interactions of the G-20 international financial policies and injection of capital into the global markets, they could not to solve the crisis due to the continuation of some national protectionist and mercantilist policies. The analytical framework of this research is based on an explanatory analytical method and the theoretical approach of neo – liberal institutionalism. According to this approach, the necessity of collective cooperation and the adoption of multilateral diplomacy is a model applied by the G-20. Finally, the authors address the reasons of the weakness or inefficiency of this collective and mostly governmental institution in dealing with the crisis and say that the continuation of mercantilist policies is responsible for many deficiencies.