ارزيابي كاربرد روش هاي زمين آمار در پهنه بندي شدت هاي خشكسالي استان فارس

Evaluation of Geostatistics Methods of Drought Severity Zonation in Fars Province

پديده ي خشكسالي يكي از مهم ترين بلاياي طبيعي است كه بسياري از كشورها را تحت تاثير خود قرار داده و باعث بروز بسياري دشواري ها از جمله مشكلات اقتصادي، اجتماعي، سياسي، فرهنگي و غيره شده است. آگاهي از وضعيت خشكسالي، با پيش بيني و پهنه بندي شدت خشكسالي مي تواند خطر زيان هاي ناشي از اين پديده را تا حد شايان توجهي كاهش دهد. هدف از انجام اين پژوهش ارزيابي دقت روش هاي زمين آماري كريجينگ ساده (SK)، كريجينگ معمولي(OK) و روش عكس فاصله (IDW) با درجات 1 تا 5 در تهيه ي نقشه ي شدت خشكسالي هاي رخ داده در استان فارس در سال 1386 با استفاده از شاخص درصد بارش بهنجار مي باشد. نتايج براساس معيار RMSE و MAE نشان دادند كه در بين روش هاي ميان يابي ذكر شده، روش كريجينگ ساده( SK)، به دليل دارا بودن RMSE و MAE پايين تر (44/11 = RMSE و 946/6 =MAE) دقيق ترين بوده و به عنوان مناسب ترين روش جهت تهيه ي نقشه ي شدت خشكسالي استان فارس در سال 1386 انتخاب مي شود. بر اساس نقشه ي تهيه شده، وضعيت خشكسالي در استان فارس در اين سال در دو طبقه ي شديد و بسيار شديد قرار مي گيرد كه به ترتيب 58/21 و42/78 درصد از مساحت كل استان فارس را به خود اختصاص داده داده بود