تاثير آموزش در محيط مجازي بر نگرش دانشجويان پرستاري نسبت به آموزش مجازي و ارتباط آن با سبك يادگيري

The Effect of Training in Virtual Environment on Nursing Students Attitudes toward Virtual Learning and its Relationship with Learning Style

مقدمه: موفقيت آموزش مجازي بدون در نظر گرفتن ديدگاه افراد نسبت به آن، امكان‌پذير نيست. با اين وجود، نگرش دانشجويان در پايان يك دوره مجازي، مقوله‌اي است كه كمتر در مطالعات منتشر شده، مورد توجه قرار گرفته است. اين مطالعه به بررسي تاثير برگزاري يك دوره آموزش مجازي، بر نگرش دانشجويان پرستاري نسبت به آموزش مجازي و ارتباط آن با سبك يادگيري پرداخته است. روش‌ها: اين پژوهش يك مطالعه نيمه‌تجربي به صورت قبل و بعد، است. جمعيت هدف، دانشجويان پرستاري ترم دوم ورودي سال 88 دانشكده پرستاري و مامايي رازي دانشگاه علوم پزشكي كرمان بودند كه واحد اختلالات مايعات و الكتروليت‌ها را مي‌گذراندند. دانشجويان به شيوه‌ي تصادفي منظم در دو گروه آموزش مجازي و آموزش سنتي قرار گرفتند. محتواي درسي براي گروه مجازي از طريق وب‌ سايت و براي گروه سنتي، با روش هاي آموزشي مرسوم در كلاس درس ارايه گرديد. نگرش دانشجويان نسبت به آموزش مجازي به وسيله پرسشنامه پژوهشگر ‌ساخته روا و پايا، و سبك يادگيري آنان توسط پرسشنامه‌اي كه در پژوهش گازيانو و ليسن استفاده شده بود، ارزيابي شد. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار و توزيع فراواني) و آماره‌هاي تحليلي (آزمون t مستقل و t زوج، آزمون تحليل واريانس و ضريب پيرسون) استفاده شد. نتايج: در ابتداي ترم، ميانگين نمرات نگرش نسبت به آموزش مجازي، در گروه مجازي 48/0±19/3 و در گروه سنتي 33/0±21/3 بود. اختلاف ميانگين نمرات دو گروه در ابتداي ترم معنادار نبود. در پايان ترم نمرات نگرش در گروه مجازي 45/0±55/3 و گروه سنتي 46/0±21/3 بود كه اين اختلاف ميانگين از نظر آماري معنادار بود (03/0, p= 15/2t=). نتايج آزمون آناليز واريانس ارتباطي ميان سبك يادگيري و نگرش نسبت به آموزش مجازي نشان نداد(07/0p=). نتيجه‌گيري: شركت در يك دوره برنامه آموزش مجازي مي‌تواند نگرش دانشجويان شركت‌كننده در اين دوره را بهبود بخشد و نگرش نسبت به آموزش مجازي، در افراد با سبك‌هاي مختلف يادگيري تفاوتي نداشت.

Introduction: It is impossible to be successful in virtual training unless we consider individuals’ viewpoints toward it. Despite this fact, less attention has been paid to students’ attitudes at the end of a virtual course in the published studies. This study investigates the effect of a virtual training course on the students` attitudes toward virtual education and its relationship with learning styles. Methods: This was a quasi-experimental study based on pre- and post- tests. Study population included undergraduate nursing students of second semester entered to Razi Faculty of Nursing and Midwifery of Kerman University of Medical Sciences in year 2009 and were studying the course titled “fluid and electrolyte disorders”. Students were divided into two groups of traditional or virtual learning, randomly. Course content was presented to the virtual group via website while traditional group were taught in classroom. Students’ attitudes toward virtual education were collected via a researcher-made questionnaire. Their learning styles were assessed by Gaziano & Liesen questionnaire. Data was analyzed by descriptive statistics (mean, standard deviation, and frequency distribution) and analytical statistics (independent t-test and paired t). Results: Before training, the mean score (out of 5) of attitude toward virtual education was 3.19±0.48 in virtual group and 3.21±0.33 in traditional group; the difference between mean scores was not significant. At the end of the semester, the score was 3.55±0.45 for virtual group and 3.21 ± 0.46 for traditional group which showed a statistically significant difference (p=0.03, t=2.15). The results of ANOVA revealed no significant relationship between learning style and attitude toward virtual training (p=0.07). Conclusion: This study showed that passing a virtual training course could improve students’ attitudes toward virtual education. There is no difference in attitude toward virtual education among people with different learning styles.