تاثير پروتكل تعديل شده درمان اغتشاشي بر الگوي فعاليت عضلاني و عملكرد بيماران مبتلا به پارگي ليگامان متقاطع قدامي

The Effect of a Modified Perturbation Training on Muscle Activation Pattern and Function in ACL Deficient Patients

زمينه و هدف: پارگي ليگامان متقاطع قدامي (ACL) از عمده آسيب هاي مفصل زانو است. كنترل عصبي عضلاني فاكتور حياتي در ثبات ديناميكي مفصل زانوي بيماران داراي پارگي ليگامان متقاطع قدامي (ACLD)، مي باشد. آموزش عصبي- عضلاني (به ويژه اغتشاش درماني) در تمرين درماني و توانبخشي آسيب ACL افزايش يافته است. هدف از اين تحقيق بررسي تاثير پروتكل تعديل شده اغتشاش درماني بر سيستم كنترل عصبي عضلاني و بهبود عملكرد بيماران ACLD مي باشد. روش بررسي: 10 ورزشكار حرفه اي مرد، با ميانگين گذشت 19/3 ±7/6 ماه از پارگي يك طرفه ACL شركت داده شدند. اطلاعات الكترومايوگرافي سطحي(EMG) از عضلات ركتوس فموريس، واستوس مدياليس، مديال گاستروكنميوس، لترال همسترينگ و گلتيوس ماگزيموس، طي انجام پرش متقاطع، جمع آوري شد. الگوي فعاليت عضلات قبل و بعد از 10 جلسه اغتشاش درماني مقايسه شد. نتيجه درمان از نمرات پرسش نامه ها و آزمون هاي عملكردي مشخص شد. يافته ها: نمرات پرسش نامه IKDC و آزمون هاي عملكردي بهبود معناداري داشتند(05/0 > P). الگوي فعاليت عضلات تعديل گرديد. عضله ركتوس فموريس در هر دو اندام درگير و غيردرگير، از يك سو شروع فعاليت زود هنگام تر و از سوي ديگر زمان به قله رسيدن ديرتر و در مجموع فاصله زماني وارد عمل شدن تا رسيدن به قله فعاليت طولاني تري را نشان داد (05/0 > P ). نتيجه گيري: اغتشاش درماني تاثير مركزي بر سيستم كنترل عصبي عضلاني داشته و با تغيير در كنترل فيدفوروارد (feedforward) اين سيستم، سبب تعديل آن در بيماران ACLD مي شود. فعاليت عضله ركتوس فموريس، نه تنها به زيان ACL نيست، بلكه نقش حمايتي دارد. فعاليت بهينه اين عضله در پيش گيري و توانبخشي آسيب ACLمهم مي باشد. م ع پ 1390؛‌10(6): 615- 627

Background and Objective: A lesion of the anterior cruciate ligament (ACL) is a major trauma of the knee. Neuromuscular control is believed to be a critical factor in dynamic knee stability in ACL deficient (ACLD) patients. Neuromuscular training programs (in particular perturbation training) are increasingly integrated into clinical practice for ACL lesion rehabilitation. The purpose of this study was to investigate the effect of the modified perturbation training on neuromuscular control system and functional improvement in ACLD. Subjects and Methods: 10 professional male athletes with an average of 6.7±3.19 months after their unilateral ACL rupture participated in this study. Surface Electromyographic (EMG) data were recorded during a cross hop task, from the rectus femoris, vastus medialis, medial head of the gastrocnemius, biceps femoris and gluteus maximus muscles. Muscle activation patterns before and after 10 sessions of perturbation training were compared. Treatment outcome was determined from scores of questionnaires and functional tests. Results: Scores of IKDC subjective questionnaire and functional tests were significantly improved (P < 0.05). Muscle activation patterns were modified. The significant earlier onset and late peak of the rectus femoris resulted in the longer duration from onset-to-peak activity in both of the involved and non involved limbs (P < 0.05). Conclusion: Perturbation training has a central effect that modifies neuromuscular control system through the change in feed-forward control for ACL deficient patients. Rectus femoris activation is not harmful to ACL and causes a protective effect. Optimum activity of this muscle is important for ACL injury prevention and rehabilitation. Sci Med J 2012;10(6):615-627