اجتهاد و روش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شناسي در تفسير البرهان

Ijtihad and Methodology in “Alborhan

سيد هاشم بحراني، عالم اخباري قرن دوازدهم، در كتكان بحرين به دنيا آمد. بيشتر عمر خود را در آنجا سپري كرد و در همان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ جا وفات يافت. بحراني مولف جامع‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ترين تفسير روايي اماميه به نام البرهان في تفسير القرآن است. در تفسير روايي البرهان- همچون تفاسير غيرروايي- زمينه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هايي از اجتهاد وجود دارد. اجتهاد مولف از مباني معرفتي و غيرمعرفتي اثر پذيرفته است. بر اين پايه، مقاله حاضر در سه بخش تنظيم شده است: در بخش اول، بحراني و تفسير البرهان معرفي شده و در بخش دوم، روش و گرايش تفسيري مولف بررسي گرديده است. نويسنده در بخش سوم، به مباني معرفتي و غيرمعرفتي موثر بر سامانه تفسير البرهان پرداخته است.

Sayyed Hashem Bahrani, a 12 th century traditionist scholar, was born in katkan in Bahrein and spent most of his lifetime and also died there.He is the author of the most comprehensive traditionist exegesis in Imamiah called “Alborhan in the interpretation of Alquran”. In spite of his traditionist approach, there are some rational elementsin above-mentioned exegesis. This kind of Ijtihad has been affected by cognitive and noncognitive foundations of author. In three part of this article we will identify and study Alborhan exegesis, Method andapproach of the author and his epistemological and noncognitivefoundations of him respectively.