بررسي و تحليل دروني نخستين قصيده ابوكبير هُذَلي

An Inner Analysis of the First Ode of Abu Kabir al-Hudhali

ابوكبير هذلي از شاعران عصر جاهلي بود و در زمان پيامبر(ص) به دين مبين اسلام گرويد. آوازه او به خاطر سرودن قصيده‌هاي چهارگانه، با مطلعي مشابه است. او در اين قصايد از يك بحر عروضي، آن هم بحر كامل، بهره جسته است. محور اصلي اين قصيده‌ها، انسان است. نگارنده در اين مقاله سعي نموده است تنها قصيده اوّل را از درون، مورد بررسي و تحليل قرار دهد. در اين قصيده، شاعر به گونه‌اي از عنصر زمان، بهره گرفته است كه اين عنصر، از يك عنصر فيزيكي به يك موضوع شعري، تغيير هويت داده است؛ يعني عنصر زمان، عاطفه شاعر را چنان تحت تاثير قرار داده است كه در متن و محتواي شعر او به خوبي هويداست.

Abu Kabir al-Hudhali was a poet of the Pre-Islamic era who converted to Islam during the time of the holy Prophet (pbuh). He is famous for his fourfold odes with similar prologues. In his odes, he fully utilizes a complete ‘ar?? meter. The central topic of his odes is the human being. The present article is an attempt to perform an inner analysis of only the first ode, in which the poet has used the time element in such a way that it has changed from a physical element to a poetic subject; that is to say, the element of time has influenced the poet’s emotions to the extent that it is clearly manifest in the text and content of his poem.