پديد آورندگان :
ظفري، حسين نويسنده دانشگاه تهران , , ويسي، رضا نويسنده ,
كليدواژه :
سوانح طبيعي , مشاركت مردمي , كنش عقلاني , همدلي اجتماعي
چكيده فارسي :
با توجه به اينكه «مديريت ريسك و بحران سوانح طبيعي»، فرايندي حساس و ارگانيك است؛ ميزان مشاركت مردم (در مراحل
تصميم گيري، اجرا و نيز نظارت و ارزيابي) مي تواند به عنوان بازوي توانمند مسيولين ستادي، در مديريتِ فرايند كاهش ريسك و تبعات بحران ناشي از سوانح طبيعي تاثيرگذار باشد. در همين راستا پژوهش حاضر با رويكرد تحليلي، سعي بر آن دارد تا با شناخت رابطه عوامل و سازوكارهاي موثر بر جلب مشاركت مردم در مراحل مختلف مديريت سوانح طبيعي و به منظور كاهش خطر ؛ راهكارهايي را
به منظور جلب مشاركت و همكاري هدفمند مردم در اين خصوص، ارايه دهد. پژوهش حاضر از نوع پيمايشي و از سري تحقيقات همبستگي بوده و جامعه آماري آن را تعداد 400 نفر از مردم شهر اسلامشهر از توابع استان تهران، تشكيل داده اند. نتايج به دست آمده از آزمون ضريب همبستگي پيرسون، رابطه آماري معنا داري را ميان متغيرهاي مستقل مانند ميزان همدلي اجتماعي، احساس ناتواني و
بي قدرتي فرد، كنش عقلاني، سطح آگاهي و اطلاع فرد از وقوع حادثه و پايگاه اجتماعي- اقتصادي با متغير وابسته مشاركت در كاهش خطرپذيري سوانح طبيعي نشان داده است. تحليل رگرسيون چندمتغيره و تحليل مسير انجام گرفته حاكي از آن است كه مجموعه متغيرهاي ميزان همدلي اجتماعي، پايگاه اجتماعي- اقتصادي، كنش عقلاني، احساس ناتواني و بي قدرتي فرد و سطح آگاهي و اطلاع فرد از احتمال وقوع حادثه، تاثير آماري معنا‌داري بر متغير وابسته مشاركت در كاهش خطر سوانح طبيعي داشته‌اند. در مجموع با توجه به نتايج و يافته هاي پژوهش، آموزش همگاني در تمامي سطوح جامعه اسلامشهر و در تمامي مراحل مديريت بحران شامل آمادگي، كاهش خطر، مقابله و بازسازي و نيز ايجاد گروههاي سازمان يافته و متشكل در قالب سازمانهاي غيردولتي، گروههاي كوچك محلي، بسيج و سازمانهاي خيريه و تشكيل و ايجاد گروههايي با عنوانِ مديريت بحران محله؛ مي تواند موجب بارور نمودن انگيزه ها و توانايي-ها مردم و افزايش همدلي اجتماعي و در نتيجه افزايش مشاركت مردم در كاهش ريسك سوانح طبيعي گردد.
چكيده لاتين :
Natural Disaster Risk and Crisis Management (NDRCM) is an important and multi-faceted process; therefore, public participation in any stage of the decision-making, implementation, supervision and evaluation levels can be of particular crucial in helping authorities to manage and reduce the risks.
Taking an analytic perspective, this study sought to gain an understand factors and mechanisms affecting public participation at any of the aforementioned levels, on the one hand, and to provide guidelines on how to enhance public participation, on the other.
Population in this study included 400 participants from Islamshahr county. Data collection method was survey-correlational, in nature. Results from Pearson Correlation Coefficient indicated that independent variables, i.e., Social Sympathy, Feelings of Inability, Intellectual Function, Level of Awareness (from a given event) and Socio - economic Status, were significantly related to the dependent variable, namely, cooperation in decreasing risks from natural disasters. Meanwhile, results of Multiple Regression Analysis and Pathway Analysis revealed that the independent variables of Social Sympathy, Socio - economic Status, Intellectual Function, Feelings of Inability and Level of Awareness (from a given event) influenced participation in reducing risks from natural disasters. Generally speaking, one can argue that providing public instruction programs at all social levels of Islamshahr county as well as at all stages of crisis management, including preparedness, risk reduction, reaction to risk, reconstruction, establishment of structured NGO groups, initiation of small local groups, public mobilization, charity organizations and establishment of small groups which call Local Crisis Management Groups, can not only actualize peopleʹs motivations and capacities, but also increase social sympathy among them, and hence improve public participation with regards to reduction of risks from natural disasters.
