افق فهم در آينه فهم افق

Horizon of Understanding in the Mirror of Understanding of Horizon

گادامر فهم را واقعه‌اي مي‌داند كه در اثر امتزاج افق مفسر و افق متن پديد مي‌آيد. در نگاه گادامر، فهم پيوندي بنيادين با مفهوم افق دارد ودر واقع افق در فراشد فهم نقطه كانوني است. افق در نظر نيچه مفهومي محدودكننده است كه فراروي از آن ممكن نيست. هوسرل اما توجه خود را بيشتر بر جنبه بسط‌دهي و گشودگي افق معطوف داشته است؛ افق همه‌ داده‌هاي همراهي است كه به طور بي‌واسطه در شهود داده نشده است ولي در ادراك شي نقشي اساسي ايفا مي‌كند. گادامر از يك سو همانند نيچه براي افق نقش تحديدكنندگي قايل است و از سوي ديگر همانند هوسرل به امكان بسط و گشودگي افق باور دارد. در نظر او، پيش‌داوري‌ها به مثابه افق دروني و تاريخمندي انسان به مثابه افق بيروني، در سامان يافتن فهم و در عين حال در تحديد آن نقش ايفا مي‌كنند. گادامر، برخلاف روشنگري، نه تنها پيش‌داوري را مانع فهم نمي‌داند بلكه معتقد است پش‌داوري شرط امكان هرگونه فهم به شمار مي‌آيد. فهم همچنين به تاريخ گره خورده است و محصول تاثير تاريخ بر آدمي است. در نگاه گادامر، سنت يا پيش‌داوري، تاريخ و زبان عمده عواملي هستند كه در تقويم افق مفسر و تحديد منظر او نقش ايفا مي‌كنند.

Gadamer considers understanding as an event which is the result of the fusion of horizon of interpreter and horizon of the text. From his point of view, understanding has a fundamental connection with the concept of horizon and in fact horizon is the central point in the process of understanding. Horizon for Nietzsche is a limiting concept which is not able to be transitive. Husserl draws his attention on developing and the opening feature of horizon. Horizon consists of all co-given that has not been given in intuition, however in percepting of an object plays a fundamental role. Like Nietzsche, Gadamer believes in the limiting role of horizon, though like Husserl believes in the possibility of development and openness of horizon. In his point of view, prejudices as internal horizon and historicity of Man as external horizon, are effective in constructing the understanding as well as limiting it. Unlike enlightenment thinkers, Gadamer not only does not consider prejudice as an obstacle of understanding but also believes that prejudice is the condition of any understanding. Understanding is historical. It is the result of effect of history on the Man. In Gadamer’s view, tradition or prejudice, history, and language are the main factors which play a role on the constitution of interpreter’s horizon and limiting his prospective.