بررسي امكان بومي‌سازي علوم انساني از منظر هستي‌شناسي بنيادين

Examining the Feasibility of Localization in Humanities from the Perspective of Fundamental Ontology

مارتين هيدگر تحليل انسان را به ‌منزله اقدامي تمهيدي براي پرسش از معناي وجود تلقي مي‌كند و به آن «هستي‌شناسي بنيادين» مي‌گويد. از منظر هيدگر بررسي دقيق پرسش از وجود منوط به اين است كه در وهله‌‌ نخست آن‌ كسي را كه پرسش‌هاي وجودي درمي‌افكند، يعني «دازاين» را شفاف سازيم. هيدگر فيلسوفي وجودي است و بر اين باور است كه مابعد‌الطبيعه در تمثيل درخت شناسايي دكارت به‌عنوان ريشه درخت در خاك وجود قوام مي‌گيرد. با اين ملاحظه، بنياد همه‌ معارف اعم از انساني و طبيعي به هستي و نحوه‌ گشودگي آن بر دازاين بازمي‌گردد و تبيين خصايص و مقومات علوم در هر دوره تاريخي منوط به فهم نسبت وجود با آن دوره است. علوم انساني در هر يك از ادوار و جوامع انساني در نسبتي مستقيم با فلسفه‌ها و نظام‌‌هاي وجودي آن روزگار است. مقاله با رجوع به برخي از آثار هيدگر از جمله كتاب هستي و زمان به اين نكته پرداخته است كه مدنيت و علوم غربي برآمده از باطني است كه تقرب به آن و سپس گذشت از آن منوط به درك اين باطن و واكاوي آن است. با توجه به معيارهايي كه هيدگر ارايه مي‌كند، مقاله كوشش خواهد كرد شرايط امكان تقرب به علوم انساني غربي را بررسي كند و چگونگي يك تعامل كارساز و مفيد با آن را براي فرهنگ و تمدن سرزمين ما كه خود در نسبت هستي‌شناختي ويژه‌اي منشا آثار معرفتي دوران‌سازي بوده است، تبيين كند.

Martin Heidegger, the originator of fundamental ontology, considers the analysis of human as facilitative measures to investigate the meanings of existence. He calls it the fundamental ontology. In Heidegger’s view, the precise investigation of existence primarily depends on elucidating what resolves the existential questions namely “Dasein”. Heidegger is an existential philosopher who believes that the world of metaphysics in Descartes’ analogy of tree identification achieves consistency as the root of the trees in the soil. Accordingly, the foundation of all sciences, including humanitarian and physical considerations, relies on existence and its openness to Dasein. In addition, explaining the unique characteristics and features of science in each course of history is based on the understanding of the relationship between existence with that era. Humanities in each of the periods and human communities are directly related to existential philosophies and their systems. Hence, attempts in association with the science of these communities have taken different forms. This study, with reference to some of the works of Heidegger including the book of “Being and time”, has focused on the point that western civilization and science have emerged from an inner state that approaching and then passing it depend on the understanding of this conscience and its destruction analysis. According to Heidegger’s criteria, this study is aimed at examining the possible conditions of gaining access to western humanities. Further, it investigates the process of a useful and beneficial interaction with western humanities in order to explain it to the culture and the civilization of our country, considering its relationship with specific ontology, which has been the origin of scientific works in the construction of different eras.