تجويز عصاره آبي و آبي الكلي گياه زرشك بر ميزان ترشح انسولين از جزاير لانگرهانس جدا شده موش سوري نر

Effect Of Aqueous And Hydroalcoholic Extract Of Beberis Vulgaris On Insulin Secretion From Islets Of Langerhans Isolated From Male Mice

زمينه و هدف: با توجه به استفاده از گياه زرشك در طب سنتي به عنوان كاهنده قندخون، هدف اين مطالعه بررسي تاثير عصاره زرشك بر ميزان ترشح انسولين از جزاير لانگرهانس جداشده موش سوري نر بود. روش بررسي: اين مطالعه تجربي بر روي 90 سر موش نر بالغ، نژاد NMARI در محدوده وزني25-20 گرم صورت گرفت. جزاير لانگرهانس از موش هاي سالم، به روش هضم به وسيله كلاژناز جداسازي شدند. سپس عصاره آبي و آبي الكلي زرشك با غلظت‌هاي 05/0 ،1/0و 1 ميلي‌گرم بر ميلي‌ليترو گليبورايد با غلظت هاي 1 و 10 ميكرومولار در سه غلظت گلوكز(8/2 و 6/5 و 7/16 ميلي مولار) بر روي جزاير جدا شده اثر داده شد. ترشح انسولين از جزاير جدا شده در يك سيستم انكوباسيون، ارزيابي گرديد. مقدار انسولين ترشح شده با كيت الايزا اندازه گيري شد. داده‌ها با آزمون آماري آناليز واريانس تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: ترشح انسولين در حضور غلظت 7/16ميلي‌مولار گلوكز نسبت به غلظت 8/2 و 6/5 ميلي مولار گلوكز به طور معني داري افزايش يافت (05/0p < ). انكوباسيون جزاير جدا شده پانكراس در غلظت 8/2 و 6/5 ميلي مولار گلوكز و غلظت هاي كمتر عصاره ها (05/0 و 1/0 ميلي‌گرم بر ميلي‌ليتر) نشان داد كه ترشح انسولين به طور معني داري افزايش يافت (05/0p < ). در غلظت 7/16 ميلي‌مولار گلوكز، داروي گليبورايد با غلظت 10 ميكرومولار موثرتر از عصاره آبي وآبي الكلي گياه زرشك بود. نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه حاضر خاصيت ضد ديابتي زرشك را در محيط برون تني و در غلظت هاي پايين گلوكز تاييد مي كند و مي‌توان چنين پيشنهاد كرد كه يكي از مكانيسم هاي كاهنده قند خون به وسيله زرشك از طريق اثر آن بر جزاير لانگرهانس پانكراس مي‌باشد

Background & Aim: considering the use of Beberis vulgaris in traditional medicine as a blood sugar depressant, in this study, the effect of Beberis vulgaris extracts were investigated on the level of insulin secretion from islets isolated of langerhans in male mice. Methods: This experimental study was carried out on 90 adult male mice, NMARI strains; weighing 20-25 g. Pancreatic islets from normal mice were isolated by collagenase digestion method. Then the aqueous and hydro-alcoholic extract of Beberis vulgaris at 0.05, 0.1, and 1 mg/ml concentrations and glyburide at 1 and 10 ?M concentrations were applied on islets isolated in three different concentration of glucose solution (2.8, 5.6 and 16.7 mM). Insulin secretion from hand-picked islets were evaluated in the static incubation system. The level of Insulin secretion was measured by the ELISA insulin kit. Data were analyzed with variance analysis. Results: Insulin secretion was significantly increased at 16.7 mM glucose concentration in comparison with 2.8 and 5.6 mM glucose concentration (p < 0.05). Incubation of pancreatic islets isolated at 2.8 and 5.6 mM glucose concentration and low concentrations of extract (0.05 and 0.1mg/ml) significantly increased the insulin secretion (p < 0.05). Glyburide at 10 ?M concentration was more effective than aqueous and hydro alcoholic extract of Beberis vulgaris at 16.7 mM glucose. Conclusion: The present study supported the anti-diabetic effect of Beberis vulgaris extracts in vitro with low glucose concentration and it suggests that one of the anti diabetic mechanisms of this plant is via pancreatic islets.